2017-07-12, 11:54 AM
(2017-07-12, 04:43 AM)Gerald napisał(a):Joann007 napisał(a):Mam pytanie: A co jest złego w uczuciach religijnych?
Moim zdaniem, gdyby Martin bał się, ze ludzie będą tracić swoją wiarę, nie założyłby Odwyku..,
Ciebie to nie dotyka - Gerald, bo masz inne spojrzenie, albo bliski Ci jest światopogląd Eli... Albo jeszcze odmienne masz przekonania...
1 Uczucia religijne są źródłem wojen
2. Martin założył Odwyk, aby ludzi przyciągać do Jezusa. Eli w tym przeszkadza
No, z historii wynika raczej, że i religia i uczucia z tym związane są raczej pretekstem do tego, żeby ludzie byli dla siebie wredni. Dwie ostatnie wielkie wojny nie miały żadnych podstaw religijnych, a też wybuchły. To tak jak z okazją do picia - nie okazja jest ważna, tylko picie.
A co do drugiego punktu to przynajmniej ze dwa razy w roku przypominam ludzkości po co założyłem Odwyk. Albowiem doświadczenie mówi, że nawet jak coś powtórzysz 20-sty raz, to za miesiąc nikt tego nie pamięta.
Odwyk jest projektem edukacyjnym a nie propagandowym. To, że ja sam się zdecydowałem zaufać temu Jezusowi z Biblii, niczego tu nie zmienia. Sprzedawać komuś Jezusa jak gofry na ulicy jest nieodpowiedzialne i do tego obrzydliwe. To tak jakby mówić: wszystko jedno dlaczego, wszystko jedno jak, byle byś to wziął i kupił, na moją odpowiedzialność. Nie wierzę, że takie postępowanie może przynieść dobre efekty na dłuższą metę, bo odpowiedzialność każdy ostatecznie ponosi za siebie. Jak długo można żyć wiarą innych? Ta podstawowa koncepcja indywidualnej odpowiedzialności jest fundamentem Odwyku. Więc jak jednocześnie celem miałoby być przyciąganie do Jezusa? To jest efekt, ale nie cel.
Dla jednego efektem lepszego poznania Biblii będzie utwierdzenie się w ateizmie, dla innego zainteresowanie się judaizmem, a kto inny zostanie chrześcijaninem. We wszystkich wypadkach, jeżeli ta decyzja wypływa z większej wiedzy i lepszej świadomości, to dobrze.
Odwyk powstał po to, żeby dać ludziom informacje potrzebne do podejmowania decyzji związanych z tym Bogiem, Jezusem, życiem i całą resztą. Nie żeby przyciągać na moją drogę, tylko pomagać znaleźć swoją drogę. Jedyną z ważniejszych metod jest pokazywanie innego sposobu widzenia, innej perspektywy. To wszystko przy jednym założeniu: że Biblia jest wiarygodnym źródłem informacji o Bogu i że ważniejsze jest to co tam jest niż to co byśmy chcieli, żeby tam było.
I Eli w tym pomaga. Bo właśnie pokazuje sprawy z innej strony. Z tego punktu widzenia, jego wypowiedzi są właściwie bezcenne. Bo są unikalne, nie do zastąpienia.
Dla mnie też - ja w jego światopoglądzie dostrzegam sposób patrzenia na świat Faryzeuszy. Fascynuje mnie to, bo to tak jakby rozmrożono kogoś sprzed 2000 lat i teraz mamy okazję go posłuchać. To na pewno nie jest zamierzony efekt, ale widzę tutaj ten sam konflikt sposobu myślenia, który jest opisany w Nowym Testamencie. Teraz lepiej to mogę zrozumieć.
I faktycznie, coraz lepiej widzę, że z punktu widzenia Faryzeusza (wszystko jedno czy dzisiejszego czy ówczesnego) cały ten Jezus z jego koncepcjami musi być, delikatnie mówiąc, irytujący.