(2017-08-01, 08:47 PM)Gerald napisał(a): Ktoś ma jakiś pomysł skąd to się bierze?
Skąd ta wielorakość i różnorodność kościołów chrześcijańskich?
Bóg, jak powiedziano, jest Bogiem pokoju....
Czy rozłamy chrześcijaństwa prowadzą do pokoju czy, jakby wręcz przeciwnie?
Ma ktoś jakąś teorię po co i dlaczego te byty się mnożą?
A może się nie mnożą tylko powtarzają na łamach historii?
Ciekaw jestem jak tą mnogość chrześcijańskich wyznań, tłumaczą chrześcijanie, ale ciekaw jestem opinii nie tylko chrześcijan
Jak myślicie skąd taką totalna rozbieżność w postrzeganiu tego samego Boga?
Gamaliel miał rację czy nie miał? Wg NT?
Tyle denominacji, a Ewangelii dalej rozmnaża się przez pączkowanie?
Każdy bierze co chce, a będzie rozliczony z tego co powinien?
Jak to mówił Konq:
Osochodzi, ale osochodzi?
Wiem sporo pytań w jednym, ale nie lubię się rozdrabniać.
Odpowiedź na pytanie główne pewnie da odpowiedź na pośrednie
Zapraszam do wyrażania swoich opinii
Powody są dwa a może trzy:
1. Pieniądze
2. Pycha
3. Mentalność ludzka
1. Religia to interes. Można na tym nieźle zarobić. Sanktuaria. Dewocjonalia. Obrzędy.
2. W sensie jednostkowym: Sława i znowu pieniądze. Uzdrawiania, manipulacja, tłumami, oryginalne nauczanie. Bo to ja odkryłem/am prawdę, której inni nie chcą przyjąć, więc muszę założyć nowy kościół.
3. Mentalność ludzka.
Ludzie w dużej części, czują się bliżej prawdy, jak wchodzą w nową ideologię. Najlepiej jak jest Ona niszowa. Nawet jak stara się opierać na jakiejś "dawnej" nauce. Prawdziwy jest tylko nasz Zbór i nasi Przełożeni.
Człowiek ulega wypaleniu i potrzebuje, od czasu do czasu kopnięcia prądem, by dalej działać.
Tłumy niestety lubią być manipulowane w sensie, żeby ktoś za nich myślał, decydował co mają robić jak myśleć. Są jeszcze indywidualiści. Oni też robią zamieszanie. Jedni przeginają w stronę rozumu i kija od szyi do tyłka, drudzy tylko Duch ŚW. i emocje.
Kiedyś ktoś mi mówił, że fajnie by było po prostu się spotykać w domu czy na spacerze. Dzielić się życiem z Bogiem. Modlić się. Czasem razem spędzić wolny czas. Tak bez formalności, nazywania. Ale tak się nie da. Dla mnie to w sensie grupy Utopia. Prędzej czy później ktoś zapragnie Organizacji, przełożonych itd. Teraz się ludzie zachłystują Ruchem Domowych Kościołów, bo to niby takie nieformalne, swobodne. Ale dla mnie to inna forma Zborów np. Babtystów. I nie chodzi mi w tym momencie o to, że takie spotkania są dobre, czy złe. Mnie idzie tylko o to, że to tak naprawdę tylko pozorna ucieczka od Organizacji.
Czasami nie wiem, co myśleć? Każdy bez względu na to kim jest zmaga się z pytaniami o sens, ostateczność. Czy takie rzeczy niepojęte da się zamknąć w karby doktryn, organizacji, władzy? Wydaje się, że nie. Ale ta Organizacja taka czy inna, nowa denominacja w nas jest. Ktoś kiedyś zauważył, że apostołowie żyli z Bogiem cały czas. A my od spotkania do spotkania, a pomiędzy jest zwyczajne życie.
Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?» czy może tylko Nasze doktryny i setki denominacji? Tak sobie czasem myślę... choć może nie jestem wiarygodna, bo na dzień dzisiejszy czuję się na rozdrożu.
Pozdrawiam.(2017-08-02, 08:02 AM)Powała napisał(a):(2017-08-01, 08:47 PM)Gerald napisał(a): Zapraszam do wyrażania swoich opinii
Moim zdaniem powodem jest Wiara i Duch Święty (Ręczniczek Do Wycierania Mordy).
Dla Kościoła Katolickiego najważniejszy jest Kościół i tradycja. Dopiero dalej jest Bóg, Wiara itp. Dlatego trwa niezmieniony.
Nowe chrześcijaństwo głosi, że najważniejsza jest Wiara. Mało tego: ważna jest TA wiara. Czyli, nie ważne że wierzysz, ważne JAK wierzysz.
A każdy inaczej wierzy. Więc dla spokoju sumienia zakłada własny kościół.
A że w każdy z kościołów jest coś co nie pasuje innym kościołom? Zawsze może się wytrzeć Ręczniczkiem.
Taaaaak. Ręczniczek do dobry wentyl dla sumienia.
Mało składnie jak zawsze. Jak przemyślę dokładnie, to dopiszę.
A piszę szybko żebyś się nie poczuł zignorowany :-)
Z tym ręczniczkiem, to coś jest na rzeczy.
