2019-12-09, 07:09 PM
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 2019-12-09, 07:15 PM przez Robert Grochowiak.)
Zacząłbym od definicji. Dusza (psyche) to system operacyjny sterujący kodem genetycznym (ciało, soma), czyli program, umożliwiający Tobie operowanie poprzez ciało w tym świecie. System operacyjny może być kopiowany, przenoszony, wstrzymywany (usypiany), a także zniszczony. Innymi słowy w zależności od tego, jak zdecyduje właściciel Twojej duszy (Twojej psychiki, umysłu itd.), może ona być wieczna albo skasowana (zniszczona) lub uśpiona (istnieje, ale nie funkcjonuje). Czymś innym jest natomiast Duch (pneuma). Duch jest wieczny, bo jest Źródłem (substancjalnością boską, źródłową), jako taki może stanowić nośnik Twojej duszy, jednocześnie może ją utrwalać, na którym to nośniku dusza będzie wieczna. Bez Ducha nie licz na wieczne funkcjonowanie. W ewangelii Jana masz o "zrodzeniu się z Ducha, aby móc żyć wiecznie". Chodzi tu o zintegrowanie duszy z Duchem, aby Duch mógł z kodu genetycznego przesłać Twoją duszę do nowego środowiska, w którym będzie wiecznie trwała na nowych zasadach (możesz nazwać to potocznie "w Niebie" albo "na Nowej Ziemi", zależy gdzie miałbyś trafić).
Tak więc dusza musi być zintegrowana z aktywnym Duchem. Dusza i Duch to dwa różne pojęcia. Z powodu tej różnicy niektóre organizacje kabalistyczne z Grecji, Egiptu czy Judei były przekonane, że ludzi można podzielić nawet na 3 rodzaje istot:
- ludzkie zwierzęta (somatycy), które mają służyć innym,
- ludzie mający duszę a tym samym potencjał do zbawienia i życia wiecznego (psychicy), ale nie korzystający z tej możliwości lub nie będący zdolni tego osiągnąć z powodu swoich niższych cech psychicznych, pochodzący z "niskości" (psychicy),
- ludzie duchowi (pneumatycy), nie pochodzący stąd (z "niskości"), będący Duchami pochodzącymi pierwotnie od Źródła, ale uwięzionymi w ciałach ludzkich, ich przeznaczeniem miałoby być zbawienie do życia wiecznego po powrocie do Źródła.
Powyższy podział nie pochodzi jednak z Biblii. Biblia jedynie mówi, że ludzie dzielą się na tych, którzy już zrodzili się z Ducha i stali się duchowymi istotami wyższymi (pneumatykami), oraz na tych, którzy z tych czy innych powodów jeszcze nie zrodzili się z Ducha i nie są zbawieni do życia wiecznego (lub nigdy nie będą). Przykładem niewątpliwych pneumatyków byli apostołowie Jezusa. Duch w nich działał i poprzez nich działał, mieli moc ducha, aby zmieniać tę rzeczywistość (cuda) i aby po odrzuceniu ciała nadal obcować z Bogiem (Duchem) i żyć wiecznie w Duchu (Bogu).
Tak więc dusza musi być zintegrowana z aktywnym Duchem. Dusza i Duch to dwa różne pojęcia. Z powodu tej różnicy niektóre organizacje kabalistyczne z Grecji, Egiptu czy Judei były przekonane, że ludzi można podzielić nawet na 3 rodzaje istot:
- ludzkie zwierzęta (somatycy), które mają służyć innym,
- ludzie mający duszę a tym samym potencjał do zbawienia i życia wiecznego (psychicy), ale nie korzystający z tej możliwości lub nie będący zdolni tego osiągnąć z powodu swoich niższych cech psychicznych, pochodzący z "niskości" (psychicy),
- ludzie duchowi (pneumatycy), nie pochodzący stąd (z "niskości"), będący Duchami pochodzącymi pierwotnie od Źródła, ale uwięzionymi w ciałach ludzkich, ich przeznaczeniem miałoby być zbawienie do życia wiecznego po powrocie do Źródła.
Powyższy podział nie pochodzi jednak z Biblii. Biblia jedynie mówi, że ludzie dzielą się na tych, którzy już zrodzili się z Ducha i stali się duchowymi istotami wyższymi (pneumatykami), oraz na tych, którzy z tych czy innych powodów jeszcze nie zrodzili się z Ducha i nie są zbawieni do życia wiecznego (lub nigdy nie będą). Przykładem niewątpliwych pneumatyków byli apostołowie Jezusa. Duch w nich działał i poprzez nich działał, mieli moc ducha, aby zmieniać tę rzeczywistość (cuda) i aby po odrzuceniu ciała nadal obcować z Bogiem (Duchem) i żyć wiecznie w Duchu (Bogu).