2019-12-21, 12:05 PM
Nie wiem czy dobrze mnie zrozumiałeś. Ja pytałem o argumenty za tym że człowiek, który jest przeciwnikiem teizmu nie może jednocześnie nie wierzyć w istnienie Boga. Rozumiem, że ateista to człowiek przekonany w pewnym zakresie - większym lub mniejszym do nieistnienia Boga. Z tego co mi się udało zauważyć to ateiści, nie wszyscy ale co najmniej część, przyjęli wygodny poniekąd model niewiary, który przerzuca cały ciężar dowodzenia na wierzących w Boga. Sporu pomiędzy wiarą, a niewiarą w istnienie Boga nie da się - według mnie - rozwiązać na płaszczyźnie akademickiej dyskusji - bo gdyby to było możliwe, już by to zrobiono. Można co prawda wykazywać na podstawie sprzeczności w spójności prezentowanych poglądów, że dana osoba myli się w danym przypadku, i takie rozmowy toczą się - na przykład na tym forum.
W przypadku wiary w istnienie Boga zastanawiające jest to, że ową wiarę deklaruje dość spora grupa ludzi. Doskonale zdaję sobie sprawę, że pomiędzy różnymi społecznościami istnieją dosyć duże rozbieżności jak wielbić Boga, co robić, czego nie robić, ale jeśli chodzi o samą deklarację - to sprawa jest taka jak napisałem wcześniej. Nie wiem jak podchodzisz do wiary w Boga pod względem potrzeby ludzkiej - bo od tej strony też przydałoby się ten temat podjąć.
Pytanie dlaczego nie wierzę w bogów innych nurtów jest pytaniem dosyć trudnym ale też bardzo ciekawym. Może dlatego nie jestem np. hinduistą, bo w moim otoczeniu było bardzo mało osób będących w tej religii. To oczywiście nie znaczy, że pierwszy lepszy wyznawca tej religii przekonałby mnie do swojej racji.
Dziedziczenie wiary jest nie tyle argumentem za istnieniem Boga, co argumentem przeciwko wysuwanym przez Ciebie zarzutom wobec mnie o hipokryzję. Sam zaś termin hipokryzja ma więcej wspólnego z dochowywaniem zasad moralnych, a nie z deklarowaniem wiary w istnienie Boga.
Z prymitywizmem religii w niektórych obszarach mógłbym się zgodzić, np. antykoncepcja w Kościele rzymskokatolickim.
W przypadku wiary w istnienie Boga zastanawiające jest to, że ową wiarę deklaruje dość spora grupa ludzi. Doskonale zdaję sobie sprawę, że pomiędzy różnymi społecznościami istnieją dosyć duże rozbieżności jak wielbić Boga, co robić, czego nie robić, ale jeśli chodzi o samą deklarację - to sprawa jest taka jak napisałem wcześniej. Nie wiem jak podchodzisz do wiary w Boga pod względem potrzeby ludzkiej - bo od tej strony też przydałoby się ten temat podjąć.
Pytanie dlaczego nie wierzę w bogów innych nurtów jest pytaniem dosyć trudnym ale też bardzo ciekawym. Może dlatego nie jestem np. hinduistą, bo w moim otoczeniu było bardzo mało osób będących w tej religii. To oczywiście nie znaczy, że pierwszy lepszy wyznawca tej religii przekonałby mnie do swojej racji.
Dziedziczenie wiary jest nie tyle argumentem za istnieniem Boga, co argumentem przeciwko wysuwanym przez Ciebie zarzutom wobec mnie o hipokryzję. Sam zaś termin hipokryzja ma więcej wspólnego z dochowywaniem zasad moralnych, a nie z deklarowaniem wiary w istnienie Boga.
Z prymitywizmem religii w niektórych obszarach mógłbym się zgodzić, np. antykoncepcja w Kościele rzymskokatolickim.