2016-03-07, 02:57 PM
Dlaczego myślisz, że muzułmanie wierzą w innego Boga niż Chrześcijanie. Zrozumiałbym twierdzenie, że ich religia wynika z fałszywych przesłanek, czyli że nie rozumieją Boga, tak jak i poniektóre nurty Chrześcijańskie, ale że wierzą w innego Boga to już naciągnięcie. Allach to Jahwe, Jahwe to Allach. Obaj to Bogowie Abrahama, Izaaka, Dawida i Mojżesza. Według Koranu Jezus (Isa) jest zarówno synem Maryi, jak i został poczęty dzięki Boskiej interwencji, czyli w naszym znaczeniu Bóg jest jego ojcem, choć Koran nigdzie tak Jezusa nie nazywa. Nazywa go za to Mesjaszem, czyli Posłańcem, który głosił innym prawdę o prawdziwym Bogu w postaci Ewangelii. I najważniejsze: Muzułmanie wierzą, że Jezus czynił cuda, m.in. uzdrawiał, wskrzeszał z martwych i ... zmartwychwstał. Zmierzam do tego, że jeśli ktoś nazywa Boga Muzułmanów fałszywym, to jest nim też tym bardziej Bóg Żydów.
Nawiasem mówiąc słowo Allah (Al-ilāh) jest arabską pisownią hebrajskiego ha-Elohim (Eloah) i oznacza tak samo Boga Jedynego. Słowo to jest starsze od języka hebrajskiego, dlatego znane jest w wielu językach pochodzenia semickiego w tym samym znaczeniu.
Co do cudów to nie wiem dlaczego ograniczasz się tylko i wyłącznie do cudów uzdrawiania. U wielu ludów takie cuda po prostu nie występują, bo te miejsce pełni u nich medycyna alternatywna, która działa w podobny sposób. To dlatego KK tępił w dawnych wiekach znachorów, bo ujmowali oni sławy Jezusowi, albo raczej wykorzystywali tę sławę do własnych celów. Chodzi mi o to, że inne religie są pełne cudów, ale niekoniecznie związanych z uzdrawianiem. Przodują w tym religie wschodu, gdzie prorocy znani są z czynienia rzeczy, które są nie do osiągnięcia dla zwykłych śmiertelników, choćby jogini, którzy potrafią zrobić cuda z własnym ciałem. Takie rzeczy właśnie bardziej przekonują ludzi niż uzdrowienie z choroby, która nie jest za bardzo widoczna. Bo większość tych cudów, opiera się na chorobach, które często w medycynie samoczynnie ulegają regresji np. nowotwory, nawet gdy nikt się o to nie modli, np. u Ateistów
Cudem byłoby cudowne odrośnięcie utraconej kończyny, ale jak do tej pory nikt takiego przypadku nie udokumentował.
Na koniec jeszcze dodam, że nawet Biblia nie traktuje serio jezusowego uzdrawiania, tudzież wypędzania demonów, jako jego własność. Sanhedryn i Faryzeusze wiedzą o takich cudach Jezusa i jakoś specjalnie ich to nie porusza. Mają jednak obiekcje co do czynienia tych rzeczy w Szabat, co oznacza, że istniał wyraźny zakaz przed narodzeniem Jezusa, a to oznacza, że takie przypadki już wcześniej były znane skoro ustanowiono dla nich przepis. Nie inaczej, bo funkcja ta należała do Uczonych w Piśmie, czyli grupy do której Jezus też należał. Krótko mówiąc Jezus musiał czynić te rzeczy, bo jakby ich nie czynił, to według tradycji hebrajskiej nie mógłby być Prorokiem. Różnica polega na tym, że Jezus zmartwychwstał, a to już dla innych Proroków jest nieosiągalne. I tu pojawia się ciekawostka, bo np. dla Muzułmanów bardziej cudownym wydarzeniem jest Wniebowstąpienie Mahometa, niż Zmartwychwstanie Jezusa. Jak więc widzisz różnica tkwi w podejściu do cudu, a nie ich rodzaju.
Chrześcijanie bardziej zwracają uwagę na cuda związane ze zdrowiem, bo Europa na przestrzeni wieków właśnie z tym miała największe problemy (wielkie epidemie). Dla ludów Dalekiego Wschodu takie cuda są bez znaczenia, bo żyją w przekonaniu wielkiej wędrówki dusz. Śmierć nie jest więc dla nich ostatecznością. Starożytne ludy wierzyły w cuda związane z wodą (rozstąpienie się morza, cudowne ocalenie z potopu), bo potopów najczęściej doświadczali. Każda grupa etniczna będzie więc zwracać na inne rodzaje cudów.
Nawiasem mówiąc słowo Allah (Al-ilāh) jest arabską pisownią hebrajskiego ha-Elohim (Eloah) i oznacza tak samo Boga Jedynego. Słowo to jest starsze od języka hebrajskiego, dlatego znane jest w wielu językach pochodzenia semickiego w tym samym znaczeniu.
Co do cudów to nie wiem dlaczego ograniczasz się tylko i wyłącznie do cudów uzdrawiania. U wielu ludów takie cuda po prostu nie występują, bo te miejsce pełni u nich medycyna alternatywna, która działa w podobny sposób. To dlatego KK tępił w dawnych wiekach znachorów, bo ujmowali oni sławy Jezusowi, albo raczej wykorzystywali tę sławę do własnych celów. Chodzi mi o to, że inne religie są pełne cudów, ale niekoniecznie związanych z uzdrawianiem. Przodują w tym religie wschodu, gdzie prorocy znani są z czynienia rzeczy, które są nie do osiągnięcia dla zwykłych śmiertelników, choćby jogini, którzy potrafią zrobić cuda z własnym ciałem. Takie rzeczy właśnie bardziej przekonują ludzi niż uzdrowienie z choroby, która nie jest za bardzo widoczna. Bo większość tych cudów, opiera się na chorobach, które często w medycynie samoczynnie ulegają regresji np. nowotwory, nawet gdy nikt się o to nie modli, np. u Ateistów
Cudem byłoby cudowne odrośnięcie utraconej kończyny, ale jak do tej pory nikt takiego przypadku nie udokumentował.Na koniec jeszcze dodam, że nawet Biblia nie traktuje serio jezusowego uzdrawiania, tudzież wypędzania demonów, jako jego własność. Sanhedryn i Faryzeusze wiedzą o takich cudach Jezusa i jakoś specjalnie ich to nie porusza. Mają jednak obiekcje co do czynienia tych rzeczy w Szabat, co oznacza, że istniał wyraźny zakaz przed narodzeniem Jezusa, a to oznacza, że takie przypadki już wcześniej były znane skoro ustanowiono dla nich przepis. Nie inaczej, bo funkcja ta należała do Uczonych w Piśmie, czyli grupy do której Jezus też należał. Krótko mówiąc Jezus musiał czynić te rzeczy, bo jakby ich nie czynił, to według tradycji hebrajskiej nie mógłby być Prorokiem. Różnica polega na tym, że Jezus zmartwychwstał, a to już dla innych Proroków jest nieosiągalne. I tu pojawia się ciekawostka, bo np. dla Muzułmanów bardziej cudownym wydarzeniem jest Wniebowstąpienie Mahometa, niż Zmartwychwstanie Jezusa. Jak więc widzisz różnica tkwi w podejściu do cudu, a nie ich rodzaju.
Chrześcijanie bardziej zwracają uwagę na cuda związane ze zdrowiem, bo Europa na przestrzeni wieków właśnie z tym miała największe problemy (wielkie epidemie). Dla ludów Dalekiego Wschodu takie cuda są bez znaczenia, bo żyją w przekonaniu wielkiej wędrówki dusz. Śmierć nie jest więc dla nich ostatecznością. Starożytne ludy wierzyły w cuda związane z wodą (rozstąpienie się morza, cudowne ocalenie z potopu), bo potopów najczęściej doświadczali. Każda grupa etniczna będzie więc zwracać na inne rodzaje cudów.