2016-07-13, 10:11 PM
Sprawa wydaje się prosta... ale chyba nie jest taka do końca. Chciałbym w tym wątku porozmawiać o wybaczaniu. Takim z bożego punktu widzenia i ludzkiego. Ze ST dowiaduję się bowiem, że Bóg wybacza, ale nie pozostawia grzechów bez ukarania. W sumie słusznie, szkoda tylko, że przyszło mi się urodzić w takim popapranym świecie, gdzie w zasadzie jestem skazany na karę na samym starcie, bo jestem grzeszny. Czasami wydaje mi się, że świat w którym żyję jest mieszaniną chaosu i porządku, czasem też zadaję sobie pytanie, dlaczego Bóg mi nie pomaga, tak jakbym tego oczekiwał.
Ale to co napisałem powyżej to taka mała dygresja. Męczy mnie taka myśl co zrobić w sytuacji, kiedy ktoś grzeszy przeciwko mnie lub kiedy ja grzeszę przeciwko komuś. Postaram się tego nie rozwlekać - czy karać bliźniego przed wybaczaniem... wydaje mi się to śmieszne, ale odpowiedź, która mi się nasuwa nie jest taka oczywista. Z jednej strony są głosy - "nie, no jak, przecież nie wolno potępiać, trzeba odpuszczać", z drugiej zaś strony z podejścia praktycznego wiadomo, że zamiatanie problemów pod dywan rodzi waśnie i spory. Kiedyś już poruszyłem podobny temat, jednak jeszcze nie wszystko mam poukładane w głowie. W moim wieku ma się jakoś wyryte wzorce zachowań, ale podchodząc do słów Jezusa widzę, że czasami Jego słowa do mnie nie trafiają. Tak jakby nie było tam przewidzianych pewnych sytuacji. Załóżmy np. że ktoś się z Ciebie naśmiewa, bo masz krzywy nos. Ale przeprasza Cię za każdym razem za to co zrobił. Czy wtedy za każdym razem będziesz wymierzał mu karę (to wydaje się już na początku śmieszne), czy wybaczysz i powiesz, że nie było sprawy? No dobrze, sprawy nie było, ale często bywa tak, że słowa bardziej ranią niż miecz i co wtedy? Ty jesteś poraniony, a ktoś się nabija z Ciebie, że znalazł frajera.
Ale to co napisałem powyżej to taka mała dygresja. Męczy mnie taka myśl co zrobić w sytuacji, kiedy ktoś grzeszy przeciwko mnie lub kiedy ja grzeszę przeciwko komuś. Postaram się tego nie rozwlekać - czy karać bliźniego przed wybaczaniem... wydaje mi się to śmieszne, ale odpowiedź, która mi się nasuwa nie jest taka oczywista. Z jednej strony są głosy - "nie, no jak, przecież nie wolno potępiać, trzeba odpuszczać", z drugiej zaś strony z podejścia praktycznego wiadomo, że zamiatanie problemów pod dywan rodzi waśnie i spory. Kiedyś już poruszyłem podobny temat, jednak jeszcze nie wszystko mam poukładane w głowie. W moim wieku ma się jakoś wyryte wzorce zachowań, ale podchodząc do słów Jezusa widzę, że czasami Jego słowa do mnie nie trafiają. Tak jakby nie było tam przewidzianych pewnych sytuacji. Załóżmy np. że ktoś się z Ciebie naśmiewa, bo masz krzywy nos. Ale przeprasza Cię za każdym razem za to co zrobił. Czy wtedy za każdym razem będziesz wymierzał mu karę (to wydaje się już na początku śmieszne), czy wybaczysz i powiesz, że nie było sprawy? No dobrze, sprawy nie było, ale często bywa tak, że słowa bardziej ranią niż miecz i co wtedy? Ty jesteś poraniony, a ktoś się nabija z Ciebie, że znalazł frajera.