Jak wybacza Bóg? Jak powinien wybaczać człowiek?

[Młodszy brat Szefa]

Karanie oznacza np. danie komuś po mordzie albo obrażenie kogoś. Oczywiście problem nadal wtedy pozostaje, a nawet powiększa się. Mam wtedy bowiem zranioną psychikę i gościa, który ma do mnie pretensje, zresztą słuszne, że dostał po twarzy. W moim odczuciu Bóg może komuś "dać po mordzie", a ja już nie.  Ja chyba nadal nie rozumiem dlaczego na początku Bóg kazał kamieniować ludzi przekraczających pewne przepisy prawa, potem zaś przyszedł Jezus i uratował od śmierci pewną kobietę. Oczywiście mogę przyjąć, że należy robić tak, a tak, ale to nie będzie poznanie rozumowe ale wtłaczanie sobie "mechanicznie" przepisów do głowy. Czy w przypadku tej cudzołożnicy, którą to chciano ukamienować istniały jakieś okoliczności łagodzące...? No chyba tylko taki, że wszyscy którzy ją oskarżali mieli podobny grzech na sumieniu, a żyli.

---

Jeszcze jedna sprawa: pytasz o wybaczanie bliźniemu, bratu w wierze czy niewierzącemu? Bo to dwie różne rzeczy.

Bliźni chyba też może być niewierzący. W dzisiejszym świecie, odnoszę wrażenie, granice pomiędzy wierzącymi, a niewierzącymi dość mocno się zacierają. Ale pytam bardziej o niewierzącego.

To odwet, a nie karanie. Tego w ogóle nie powinno się robić.
Wg mnie karanie leży w kompetencjach władzy, ludzkiej lub boskiej, i powinno się odbywać zgodnie z powszechnie znanymi zasadami, bo w przeciwnym razie jest to zwykła przemoc.

Instrukcja postępowania względem niewierzących jest taka:
"Ale mówię wam, którzy słuchacie: Kochajcie swoich wrogów, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą, dobrze życzcie tym, którzy was przeklinają, módlcie się za tych, którzy wam szkodzą. Temu, kto cię uderzy w policzek, nadstaw i drugi, a temu, kto ci odbiera płaszcz, nie broń i koszuli. Każdemu, kto cię prosi, dawaj, a od tego, kto bierze, co twoje, nie żądaj zwrotu. A jak chcecie, aby wam ludzie czynili, czyńcie im podobnie. Jeśli kochacie tych, którzy was kochają, to cóż tu wam wynagradzać? Przecież i grzesznicy kochają tych, którzy ich darzą miłością. Albo jeśli czynicie dobrze tym, którzy wam czynią dobrze, to cóż tu wam wynagradzać? I grzesznicy czynią to samo. I jeśli pożyczacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, to cóż tu wam wynagradzać? I grzesznicy pożyczają grzesznikom, aby odebrać tyle samo. Ale kochajcie waszych wrogów, dobrze czyńcie, pożyczajcie i nie spodziewajcie się niczego, a wielka będzie wasza zapłata i będziecie synami Najwyższego; On bowiem jest życzliwy dla niewdzięcznych i złych. Bądźcie litościwi, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Przestańcie też sądzić, a na pewno nie zostaniecie osądzeni, i nie potępiajcie, a nie zostaniecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone." (Łk 6:27-37)
Szkopuł w tym, że zwykły człowiek nie jest w stanie sam z siebie tak postępować. Najpierw konieczne jest narodzenie na nowo/z góry. Gdy człowiek jest już nowym stworzeniem, to wypływa z jego wnętrza, aby tak postępować.
Wbijanie sobie tego do głowy w formie regułek jest bez sensu, bo czy o to chodzi, żeby wyświadczać dobro nieprzyjaciołom, jednocześnie myśląc w sercu "oby Bóg cię dorwał, ty s..."?

---

Danielq
"Jeśli to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi" czasami się po prostu nie da.

A może właśnie po prostu się da, jeśli przyjąć, że nasze życie jest nasze i to my wybieramy z kim się zadajemy?

Rodziny się nie wybiera.