2018-01-03, 09:00 PM
Tak. Chodzi o wiersz w IX rozdziale k. Izajasza a konkretnie o wers piąty:
Chrześcijanie odczytują to w kompletnym oderwaniu od kontekstu historyczno-kulturowego a w niektórych tłumaczeniach wręcz fałszują tekst i piszą go w czasie przyszłym, że niby dziecko się dopiero ma narodzić a nie, że już się narodziło.
Kontekst natomiast jest taki, że jest VIII w.p.n.e. i trwa wojna między Judą a sprzymierzonymi Israelem i Asyrią. Judą włada król Achaz - niewierny król, przez co ludzie martwią się, że Bóg nie pomoże Judzie ocaleć z wojennej zawieruchy. Prorok (wtedy jeszcze uznawany za poetę) pisze wiersz ''ku pokrzepieniu serc'' i wyraża w nim nadzieję, że potomek bezbożnego Achaza będzie inny niż jego ojciec i odzyska przychylność Boga.
Tak też się staje i potomkiem Achaza jest Hezekiasz - uznawany za najpobożniejszego z dynastii Dawida. I w ten oto sposób poeta okazuje się prorokiem.
Teraz co do imion, (zaznaczone pogrubionym tekstem) Sarszalom - książę pokoju, Awiad - odwieczny ojciec, Elgibor - bóg mocny, Peleioec - przedziwny doradca. Oczywiście tłumaczenia imion nie są najdoskonalsze ale mniejsza z tym.
Dochodzi kolejny problem - język jest bardzo poetycki i niejednoznaczny, natomiast wszystkie dawne komentarze zdają się potwierdzać, że inaczej to tłumaczono. Konkretnie - "Cudowny doradca, potężny Bóg, przedwieczny ojciec, nadał mu imię Sarszalom". W tekście brakuje części mowy wskazującej konkretnie kto nazwał kogo.
Tak czy inaczej jest to typowy przykład w którym chrześcijanie "przekopują" się przez Biblię Hebrajską w poszukiwaniu czegokolwiek co choć trochę "brzmi jak Jezus" a następnie upierają się, że to proroctwo.
Cytat:Albowiem Dziecię nam się narodziło,
Syn został nam dany,
na Jego barkach spoczęła władza.
Nazwano Go imieniem:
Przedziwny Doradca, Bóg Mocny,
Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju.
Chrześcijanie odczytują to w kompletnym oderwaniu od kontekstu historyczno-kulturowego a w niektórych tłumaczeniach wręcz fałszują tekst i piszą go w czasie przyszłym, że niby dziecko się dopiero ma narodzić a nie, że już się narodziło.
Kontekst natomiast jest taki, że jest VIII w.p.n.e. i trwa wojna między Judą a sprzymierzonymi Israelem i Asyrią. Judą włada król Achaz - niewierny król, przez co ludzie martwią się, że Bóg nie pomoże Judzie ocaleć z wojennej zawieruchy. Prorok (wtedy jeszcze uznawany za poetę) pisze wiersz ''ku pokrzepieniu serc'' i wyraża w nim nadzieję, że potomek bezbożnego Achaza będzie inny niż jego ojciec i odzyska przychylność Boga.
Tak też się staje i potomkiem Achaza jest Hezekiasz - uznawany za najpobożniejszego z dynastii Dawida. I w ten oto sposób poeta okazuje się prorokiem.
Teraz co do imion, (zaznaczone pogrubionym tekstem) Sarszalom - książę pokoju, Awiad - odwieczny ojciec, Elgibor - bóg mocny, Peleioec - przedziwny doradca. Oczywiście tłumaczenia imion nie są najdoskonalsze ale mniejsza z tym.
Dochodzi kolejny problem - język jest bardzo poetycki i niejednoznaczny, natomiast wszystkie dawne komentarze zdają się potwierdzać, że inaczej to tłumaczono. Konkretnie - "Cudowny doradca, potężny Bóg, przedwieczny ojciec, nadał mu imię Sarszalom". W tekście brakuje części mowy wskazującej konkretnie kto nazwał kogo.
Tak czy inaczej jest to typowy przykład w którym chrześcijanie "przekopują" się przez Biblię Hebrajską w poszukiwaniu czegokolwiek co choć trochę "brzmi jak Jezus" a następnie upierają się, że to proroctwo.