2015-11-12, 05:37 AM
Bardzo ciekawy temat poruszyłeś. Próbowaliśmy go wałkować już wcześniej z Eliahu, ale chyba za bardzo odbiegał on od tematu wątku przez niego założonego, dlatego dobrze, że teraz można o tym pogadać oddzielnie.
Osobiście nie wiązałbym Jezusa w ogóle z Esseńczykami, byli oni lokalną ciekawostką o małym znaczeniu politycznym i nie znaczącą za granicą, dlatego nie pojawiają się oni w Biblii. I dlatego nie interesował się nimi Jezus, bo nie interesowało to docelowego czytelnika Biblii, czyli środowisko greckie. Większość informacji o Esseńczykach to domysły oparte na relacji Flawiusza. Po prostu w każdej społeczności religijnej znajdzie się grupa osób wyrzekająca się doczesnych uciech, nazywana przez późniejsze pokolenia "świętymi mężami", a przez niektórych po prostu fanatykami. Dlatego łatwo ulec tu chęci przypisania Jezusa właśnie do rodowodu tej grupy. Problem w tym, że to co mówił (rzekomo) Jezus w Ewangeliach raczej do tej grupy nijak nie pasuje.
Nawiasem mówiąc wiązanie Esseńczyków z Qumran to też raczej domysł. Esseńczycy byli kimś w rodzaju bibliotekarzy, nastawionych bardziej na studiowanie pisma niż jego wykładanie. Dlatego BYĆ MOŻE są to ich zbiory, bo na tych terenach rzekomo żyli.
Druga grupa to Zeloci. Tu chyba jest jasne, że Jezus się ich wypiera. Ewangelie były pisane pod rzymską cenzurą, dlatego wszystko co rzymskie i greckie jest tam bardziej "za" niż żydowskie. Wszyscy jednak zapominają o dwóch wydarzeniach, kiedy Jezus rozpędza przekupniów ze Świątyni i nikt go nie powstrzymuje (gdzie była straż świątynna, która jest powołana do takich celów) i o pojmaniu Jezusa, gdzie została wyjaśniona poprzednia zagadka - Jego uczniowie byli uzbrojeni, a u Łukasza nawet sam Jezus namawia ich do zakupu tych mieczy. To tak mimochodem tylko
Na koniec pozostawiłem sobie Saduceuszy i Faryzeuszy. Tu Biblia leci już sobie na całego. Ktoś kto pisał Biblię albo w ogóle nie wiedział nic o tych stronnictwach, albo celowo zafałszował ich obraz. W Biblii dwa najbardziej sobie wrogie stronnictwa polityczne w całej historii Izraela, jednoczą się aby skazać lokalnego proroka. W dodatku Faryzeusze nie mają żadnego powodu, żeby go skazać, bo Jezus powtarza ich nauki słowo w słowo podczas swojej działalności.
Faryzeusze nie należeli do Sanhedrynu jak podają Ewangelie. Sami odeszli z tej rady, kiedy władzę zdobyli Herodowie i sympatyzujący z nimi Saduceusze. Faryzeusze zaczęli głosić swoje nauki w synagogach unikając Świątyni. Wielu z nich nauczało, więc w ten sam sposób co Jezus, po prostu wychodząc wprost do ludzi. Tak jak rabbi Shammaj, który był jak Jezus rzemieślnikiem, oprócz tego, ze nauczał innych. Do Jezusa uczniowie zwracają się Rabi, Nauczycielu, lub Mistrzu, te same zwroty przysługiwały "Uczonym w Piśmie", czyli Faryzeuszom. Pomiędzy sobą Faryzeusze nazywali się Braćmi, tak samo jak Uczniowie i pierwsi Chrześcijanie. To tyle jeśli chodzi o formalności.
A co z naukami. Ano Jezus nic tu nowego nie wymyśla. Wiele z jego sądów, które według Ewangelii są odpowiedzią dla Faryzeuszy to nauki, które Faryzeusze znali już przed nadejściem Jezusa. Na przykład kwestia "listu rozwodowego" (Mt 19, 9) to dosłowne powtórzenie wyroku Szammaja Starszego w tej samej sprawie, a zasadę miłości bliźniego z kazania na górze, powtórzono ze złotej zasady Rabiego Hilllela. Krotko mówiąc Jezus nie powiedział niczego co by nie było zgodne z wykładnią Pisma przez Faryzeuszy.
Dlaczego wiec tak nienawidził tego stronnictwa. Podobno za domniemaną hipokryzję. Powszechnie uważa się, że było to coś na kształt tego, że dzisiejsi księża nawołują do skromności, a sami jeżdżą Mercedesami. Tyle, że Jezusowi chyba się adresaci pomylili z Saduceuszami, bo Faryzeusze byli nadzwyczaj skromnymi przedstawicielami prostego ludu, a nie wielmożami.
No i pozostaje jeszcze kwestia tradycji. I tu chyba jest pies pogrzebany. Faryzeusze traktowali ustną tradycję żydowską na równi z tą pisaną. Odstępstwa od niej były więc także grzechem. I to trochę fanom kultury greckiej nie przypadło do gustu, bo jakoś trudno pogodzić to z pociągiem do nowinek grecko-rzymskich, czyli po prostu cywilizacji. Dlatego Ewangeliści tak obsmarowali Faryzeuszy, jako ciemnogród, który jest winien powstania przeciwko Rzymianom i represji, które dotknęły także emigrację po 60r.
No i tak doszliśmy do Saduceuszy. Wydaje się, że Jezus nic nie ma do Saduceuszy. Parę razy ich wyzywa, ale tu raczej wrzuca ich do wspólnego wora z Faryzeuszami. Po prostu Jezus żadnym słowem nie oświadcza dlaczego Saduceusze są źli. I to pojawia się pytanie - Dlaczego tego nie robi?
W myśl doktryny chrześcijańskiej to właśnie Saduceusze stanowili największe odstępstwo od wiary. To oni sprzyjali Herodowi, który gnębił lud. To oni byli tymi, którzy bogacili się kosztem biednych, bo pochodzili z arystokracji. To oni hołdowali greckiej kulturze, zapominając o żydowskich tradycjach. To oni kolaborowali z okupantem - Rzymianami. To oni wreszcie doradzali Herodowi, kiedy ten stawiał świątynie greckim bogom. A Jezusa z Ewangelii to w ogóle nie obchodzi. Nawet Jan Chrzciciel wypomina Herodowi "tylko" złe prowadzenie. Tymczasem to właśnie wypominają im Faryzeusze stając się ich największymi wrogami.
Jak więc widać, porównując wydarzenia historyczne z tym co mówi Biblia, można odczuć pewien dysonans. Jedynym wytłumaczeniem tego jest fakt, że Biblia była pisana już dla nowego czytelnika, wywodzącego się z kultury greckiej. Dlatego nawet okrutny Piłat jest tam opisany jako wzór rozsądku. Tymczasem stronnictwa żydowskie to po prostu kozioł ofiarny, złożony po to aby przypodobać się nowym panom. Nie ulega jednak wątpliwości, że kultura prawna żydów stała na wysokim poziomie i dlatego warto było te pisma jakoś przemycić do kultury greckiej, nawet kosztem zniesławienia rzeczywistych twórców tego prawa.
Osobiście nie wiązałbym Jezusa w ogóle z Esseńczykami, byli oni lokalną ciekawostką o małym znaczeniu politycznym i nie znaczącą za granicą, dlatego nie pojawiają się oni w Biblii. I dlatego nie interesował się nimi Jezus, bo nie interesowało to docelowego czytelnika Biblii, czyli środowisko greckie. Większość informacji o Esseńczykach to domysły oparte na relacji Flawiusza. Po prostu w każdej społeczności religijnej znajdzie się grupa osób wyrzekająca się doczesnych uciech, nazywana przez późniejsze pokolenia "świętymi mężami", a przez niektórych po prostu fanatykami. Dlatego łatwo ulec tu chęci przypisania Jezusa właśnie do rodowodu tej grupy. Problem w tym, że to co mówił (rzekomo) Jezus w Ewangeliach raczej do tej grupy nijak nie pasuje.
Nawiasem mówiąc wiązanie Esseńczyków z Qumran to też raczej domysł. Esseńczycy byli kimś w rodzaju bibliotekarzy, nastawionych bardziej na studiowanie pisma niż jego wykładanie. Dlatego BYĆ MOŻE są to ich zbiory, bo na tych terenach rzekomo żyli.
Druga grupa to Zeloci. Tu chyba jest jasne, że Jezus się ich wypiera. Ewangelie były pisane pod rzymską cenzurą, dlatego wszystko co rzymskie i greckie jest tam bardziej "za" niż żydowskie. Wszyscy jednak zapominają o dwóch wydarzeniach, kiedy Jezus rozpędza przekupniów ze Świątyni i nikt go nie powstrzymuje (gdzie była straż świątynna, która jest powołana do takich celów) i o pojmaniu Jezusa, gdzie została wyjaśniona poprzednia zagadka - Jego uczniowie byli uzbrojeni, a u Łukasza nawet sam Jezus namawia ich do zakupu tych mieczy. To tak mimochodem tylko
Na koniec pozostawiłem sobie Saduceuszy i Faryzeuszy. Tu Biblia leci już sobie na całego. Ktoś kto pisał Biblię albo w ogóle nie wiedział nic o tych stronnictwach, albo celowo zafałszował ich obraz. W Biblii dwa najbardziej sobie wrogie stronnictwa polityczne w całej historii Izraela, jednoczą się aby skazać lokalnego proroka. W dodatku Faryzeusze nie mają żadnego powodu, żeby go skazać, bo Jezus powtarza ich nauki słowo w słowo podczas swojej działalności.
Faryzeusze nie należeli do Sanhedrynu jak podają Ewangelie. Sami odeszli z tej rady, kiedy władzę zdobyli Herodowie i sympatyzujący z nimi Saduceusze. Faryzeusze zaczęli głosić swoje nauki w synagogach unikając Świątyni. Wielu z nich nauczało, więc w ten sam sposób co Jezus, po prostu wychodząc wprost do ludzi. Tak jak rabbi Shammaj, który był jak Jezus rzemieślnikiem, oprócz tego, ze nauczał innych. Do Jezusa uczniowie zwracają się Rabi, Nauczycielu, lub Mistrzu, te same zwroty przysługiwały "Uczonym w Piśmie", czyli Faryzeuszom. Pomiędzy sobą Faryzeusze nazywali się Braćmi, tak samo jak Uczniowie i pierwsi Chrześcijanie. To tyle jeśli chodzi o formalności.
A co z naukami. Ano Jezus nic tu nowego nie wymyśla. Wiele z jego sądów, które według Ewangelii są odpowiedzią dla Faryzeuszy to nauki, które Faryzeusze znali już przed nadejściem Jezusa. Na przykład kwestia "listu rozwodowego" (Mt 19, 9) to dosłowne powtórzenie wyroku Szammaja Starszego w tej samej sprawie, a zasadę miłości bliźniego z kazania na górze, powtórzono ze złotej zasady Rabiego Hilllela. Krotko mówiąc Jezus nie powiedział niczego co by nie było zgodne z wykładnią Pisma przez Faryzeuszy.
Dlaczego wiec tak nienawidził tego stronnictwa. Podobno za domniemaną hipokryzję. Powszechnie uważa się, że było to coś na kształt tego, że dzisiejsi księża nawołują do skromności, a sami jeżdżą Mercedesami. Tyle, że Jezusowi chyba się adresaci pomylili z Saduceuszami, bo Faryzeusze byli nadzwyczaj skromnymi przedstawicielami prostego ludu, a nie wielmożami.
No i pozostaje jeszcze kwestia tradycji. I tu chyba jest pies pogrzebany. Faryzeusze traktowali ustną tradycję żydowską na równi z tą pisaną. Odstępstwa od niej były więc także grzechem. I to trochę fanom kultury greckiej nie przypadło do gustu, bo jakoś trudno pogodzić to z pociągiem do nowinek grecko-rzymskich, czyli po prostu cywilizacji. Dlatego Ewangeliści tak obsmarowali Faryzeuszy, jako ciemnogród, który jest winien powstania przeciwko Rzymianom i represji, które dotknęły także emigrację po 60r.
No i tak doszliśmy do Saduceuszy. Wydaje się, że Jezus nic nie ma do Saduceuszy. Parę razy ich wyzywa, ale tu raczej wrzuca ich do wspólnego wora z Faryzeuszami. Po prostu Jezus żadnym słowem nie oświadcza dlaczego Saduceusze są źli. I to pojawia się pytanie - Dlaczego tego nie robi?
W myśl doktryny chrześcijańskiej to właśnie Saduceusze stanowili największe odstępstwo od wiary. To oni sprzyjali Herodowi, który gnębił lud. To oni byli tymi, którzy bogacili się kosztem biednych, bo pochodzili z arystokracji. To oni hołdowali greckiej kulturze, zapominając o żydowskich tradycjach. To oni kolaborowali z okupantem - Rzymianami. To oni wreszcie doradzali Herodowi, kiedy ten stawiał świątynie greckim bogom. A Jezusa z Ewangelii to w ogóle nie obchodzi. Nawet Jan Chrzciciel wypomina Herodowi "tylko" złe prowadzenie. Tymczasem to właśnie wypominają im Faryzeusze stając się ich największymi wrogami.
Jak więc widać, porównując wydarzenia historyczne z tym co mówi Biblia, można odczuć pewien dysonans. Jedynym wytłumaczeniem tego jest fakt, że Biblia była pisana już dla nowego czytelnika, wywodzącego się z kultury greckiej. Dlatego nawet okrutny Piłat jest tam opisany jako wzór rozsądku. Tymczasem stronnictwa żydowskie to po prostu kozioł ofiarny, złożony po to aby przypodobać się nowym panom. Nie ulega jednak wątpliwości, że kultura prawna żydów stała na wysokim poziomie i dlatego warto było te pisma jakoś przemycić do kultury greckiej, nawet kosztem zniesławienia rzeczywistych twórców tego prawa.