(2018-04-03, 12:49 PM)Kacper napisał(a): Paweł pisał, że kto mówi językami buduje samego siebie. Jest też w tym jakiś pożytek zatem i i w tamtych czasach było tak, że te języki dla innych ludzi niekoniecznie były zrozumiałe.
Paweł pisał też, że mówienie językami przeminie, o czym wspomniał Daniel, prorokowanie też przeminie, ale coś tam zostanie i nawet jest najważniejsze wg Pawła. Czemu nie modlić się o to, co najważniejsze?
Cytat:Kacper
Przykładowo proroctwo - tak jak zresztą pisał Paweł - nadal działa tak samo jak kiedyś wydaje mi się. Jak człowiekowi powiesz rzeczy, o których nie miałeś możliwości wiedzieć sam z siebie, to robi wrażenie i może być użyteczne bardzo myślę. Nie mówiąc o tym, że we Wspólnocie proroctwo jest dość istotne niekiedy, bo czasami ktoś może Cię w ten sposób przestrzec choćby, żebyś coś przestał robić. Znam taki przypadek.
Ja też znam takie przypadki
Od wróżki np...
Nie, nie to że chodziłem, ale znam przypadki osób, które są święcie przekonane, że wróżka wiedziała o nich więcej niż one same.
O czym to może świadczyć?
Mnie natomiast ciągle nurtuje pytanie czemu ciągle szukamy fajerwerków.
Czy to jest niezbędne, aby uwierzyć?
Czy to niezbędne, aby się przekonać?
Tak sobie myślę, że zwykła pomoc dla tych, którzy tego potrzebują może okazać się o dużo lepsza, jak w przypowieści o Samarytaninie
25 A oto powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» 26 Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?» 27 On rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego8. 28 Jezus rzekł do niego: «Dobrześ odpowiedział. To czyń, a będziesz żył»9. 29 Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?»
30 Jezus nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko że go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. 31 Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. 32 Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. 33 Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: 34 podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. 35 Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: "Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał". 36 Któryż z tych trzech okazał się, według twego zdania, bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» 37 On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź, i ty czyń podobnie!» Łukasz 10:25...
Może największym darem jest nasze postępowanie, a raczej zmiana tegoż, jak już się oczy otworzą?
Nie wiem, nie znam się