@Tizment.90
„Adam i Ewa nie znali dobra i zła więc nie do końca były dorosłe. Bóg skarcił ich na zasadzie: Matka mówi do dwulatka: Nie wsadzaj palców do kontaktu. Dziecko włoży należy mu się kara, ale nie dla tego, że wiedział, że to jest złe tylko dla tego, że się nie posłuchał.”
Przebywali z Bogiem wystarczająco długo by Go poznać i się przekonać, że wszechmocny Bóg, który stworzył wszystko nie rzuca słów na wiatr. Widzieli jak wspaniale wszystko stworzył dla nich. Teraz ludzie mogą mieć jakieś wątpliwości co do tego. Wtedy to było dla nich oczywiste. Biło każdym zmysłem.
To nie były dwuletnie dzieciaki tylko dorośli doskonali ludzie w których Bóg nie widział braku. My czytamy o zakazie który mieli z tekstu. Adam słyszał to bezpośrednio od Boga, którego dobrze znał. Podobnie Ewa. Znali zapowiedziane konsekwencje. Gdy poparli tego, który Bogu zarzucił kłamstwo dokonali świadomego wyboru.
Mieli dużo łatwiejszą i bardziej klarowną sytuację niż my. Znali dobro, nie mieli naszych złych nawyków, słabości, ciągoty do zła i bardzo dobrze wiedzieli co Bóg uzna za zło.
„Jest jeszcze parę błędów: 2 Ludzie zaczęli krócej żyć dopiero po potopie.”
Życie Adama i Ewy zależało od nieprzekraczania zakazu. Z chwilą grzechu skrócili sobie życie. Po potopie rzeczywiście jeszcze zostało skrócone.
„3 My nie mamy niczego naprawiać bo się nie da. My już jesteśmy naprawieni i święci.”
Święty znaczy w Biblii oddzielony/czysty/wyznaczony do zaszczytnych celów. Eli o tym kiedyś fajnie pisał. W takim sensie możemy być święci. Wyznaczeni do spełniania woli Bożej. Możemy tym pokazać po czyjej stronie jesteśmy. Dlatego tak ważne jest nie mieszanie do czystego wielbienia pogańskich praktyk.
Do naprawienia to nam jeszcze sporo brakuje. Nadal starzejemy się i umieramy. Nadal żyjemy mały fragmencik tego ile mieli żyć ludzie. Naprawa to będzie dopiero pod panowaniem Królestwa Bożego. (np: Obj 21:3,4)
Można poszukać argumentów Biblijnych, bo na temat swojego „naprawienia”chociażby Paweł pisał.
„4 Jezus nie wprowadził żadnych procedur.”
Wg Jezusa głoszenie dobrej nowiny o Królestwie odbywało się już wcześniej przez proroków. (Łuk 16:16) i Jana (Mt 3:1-3); nie było to jednak zorganizowane.
Jezus stworzył procedury, wg których działać miał zorganizowany zbór, którego głównym celem było działanie na sposób, który pokazał. W odróżnieniu od kultów opartych na świętach, ofiarach itp działalność zboru miała skupiać się na działalności informacyjnej dotyczącej spraw Królestwa. Nie było podziału na duchowieństwo i laików. Każdy miał odpowiadać za siebie przed Bogiem.
Jego uczniowie to jeszcze rozbudowali, by „dobra nowina o królestwie mogła być głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom” Mat 24:14
„5 A odpowiadając na pytanie: Jezus przyzna się do ludzi którzy dobrze czynią. Hiob, Henoch i Mojżesz nie potrzebowali prawa aby mieć dobrą relację z Bogiem i być jego ziomkami. Głoszenie królestwa to była rola apostołów i biskupów. Nie znam fragmentu biblii gdzie zwykły człowiek wychodzi i głosi ewangelię. Może jest ale pokaż mi gdzie. Więc ja bym po prostu pomagał ludziom.”
Wyobraź sobie, że przed zimą zatrudnisz gościa do porąbania drewna. Powiedziałeś dokładnie co i jak, pokazałeś też co ma robić.
Nadchodzi zima, idziesz po opał, a tam gdzie powinien być nie ma nic. Idziesz za szopę a tam leży wszystko niepocięte i mokre. Gościu nawet nie zaczął.
Czo będzie wtedy dla Ciebie istotne?
Jak zareagujesz na tłumaczenia:
Jestem dobrym człowiekiem, postawiłem ci pomnik; jak się spotykam ze znajomymi to piję twoje zdrowie, tytuuję dyrektorem, nikomu nic złego nie robię, oszczędzałem narzędzia, mam duże doświadczenie i umiejętności itp itd.
Wygląda na to, że gościu albo cię nie zrozumiał, albo porostu olewa. Wytłumaczenia nijak mają się do tego jaka była umowa.
Zastanów się jeszcze nad tymi trzema osobami o których wspomniałeś. Oni też głosili/prorokowali/mówili innym o Bogu. Miało to istotny wpływ na to jaki stosunek miał do nich Bóg.
Jeśli chodzi o działalność Jezusa na Ziemi to polegała głównie na głoszeniu o Królestwie Bożym, w którym miał panować i szkoleniu nowych uczniów. (Mat 11:1; Marka 1:14,15). Cuda których dokonywał były tylko ilustracją tego co będzie możliwe na większą skalę w Jego Królestwie.
Szkolił i głosił najpierw z dwunastoma (np Łuk 8:1)
Wysyłał też innych uczniów (Łuk 10:1,2)
W Łuk 9:60 powiedział z czym wiąże się Jego naśladowanie.
Najbliższym przypominał o tym że mają głosić jeszcze po swoim zmartwychwstaniu. (Mat 28:19,20) i sam o nim jeszcze mówił Dzieje 1:3.
Adresatem 1 do Tesaloniczan jest zbór, który powstał w wyniku głoszenia takich osób jak Paweł, Tymoteusz i Sylwan.
Paweł pisze, że stali się naśladowcami (1:6) w rezultacie czego rozniosło się to od nich dalej. (1:8)
W listach pełno jest pozdrowień od i do współpracowników Pawła działających dla dobrej nowiny
„Adam i Ewa nie znali dobra i zła więc nie do końca były dorosłe. Bóg skarcił ich na zasadzie: Matka mówi do dwulatka: Nie wsadzaj palców do kontaktu. Dziecko włoży należy mu się kara, ale nie dla tego, że wiedział, że to jest złe tylko dla tego, że się nie posłuchał.”
Przebywali z Bogiem wystarczająco długo by Go poznać i się przekonać, że wszechmocny Bóg, który stworzył wszystko nie rzuca słów na wiatr. Widzieli jak wspaniale wszystko stworzył dla nich. Teraz ludzie mogą mieć jakieś wątpliwości co do tego. Wtedy to było dla nich oczywiste. Biło każdym zmysłem.
To nie były dwuletnie dzieciaki tylko dorośli doskonali ludzie w których Bóg nie widział braku. My czytamy o zakazie który mieli z tekstu. Adam słyszał to bezpośrednio od Boga, którego dobrze znał. Podobnie Ewa. Znali zapowiedziane konsekwencje. Gdy poparli tego, który Bogu zarzucił kłamstwo dokonali świadomego wyboru.
Mieli dużo łatwiejszą i bardziej klarowną sytuację niż my. Znali dobro, nie mieli naszych złych nawyków, słabości, ciągoty do zła i bardzo dobrze wiedzieli co Bóg uzna za zło.
„Jest jeszcze parę błędów: 2 Ludzie zaczęli krócej żyć dopiero po potopie.”
Życie Adama i Ewy zależało od nieprzekraczania zakazu. Z chwilą grzechu skrócili sobie życie. Po potopie rzeczywiście jeszcze zostało skrócone.
„3 My nie mamy niczego naprawiać bo się nie da. My już jesteśmy naprawieni i święci.”
Święty znaczy w Biblii oddzielony/czysty/wyznaczony do zaszczytnych celów. Eli o tym kiedyś fajnie pisał. W takim sensie możemy być święci. Wyznaczeni do spełniania woli Bożej. Możemy tym pokazać po czyjej stronie jesteśmy. Dlatego tak ważne jest nie mieszanie do czystego wielbienia pogańskich praktyk.
Do naprawienia to nam jeszcze sporo brakuje. Nadal starzejemy się i umieramy. Nadal żyjemy mały fragmencik tego ile mieli żyć ludzie. Naprawa to będzie dopiero pod panowaniem Królestwa Bożego. (np: Obj 21:3,4)
Można poszukać argumentów Biblijnych, bo na temat swojego „naprawienia”chociażby Paweł pisał.
„4 Jezus nie wprowadził żadnych procedur.”
Wg Jezusa głoszenie dobrej nowiny o Królestwie odbywało się już wcześniej przez proroków. (Łuk 16:16) i Jana (Mt 3:1-3); nie było to jednak zorganizowane.
Jezus stworzył procedury, wg których działać miał zorganizowany zbór, którego głównym celem było działanie na sposób, który pokazał. W odróżnieniu od kultów opartych na świętach, ofiarach itp działalność zboru miała skupiać się na działalności informacyjnej dotyczącej spraw Królestwa. Nie było podziału na duchowieństwo i laików. Każdy miał odpowiadać za siebie przed Bogiem.
Jego uczniowie to jeszcze rozbudowali, by „dobra nowina o królestwie mogła być głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom” Mat 24:14
„5 A odpowiadając na pytanie: Jezus przyzna się do ludzi którzy dobrze czynią. Hiob, Henoch i Mojżesz nie potrzebowali prawa aby mieć dobrą relację z Bogiem i być jego ziomkami. Głoszenie królestwa to była rola apostołów i biskupów. Nie znam fragmentu biblii gdzie zwykły człowiek wychodzi i głosi ewangelię. Może jest ale pokaż mi gdzie. Więc ja bym po prostu pomagał ludziom.”
Wyobraź sobie, że przed zimą zatrudnisz gościa do porąbania drewna. Powiedziałeś dokładnie co i jak, pokazałeś też co ma robić.
Nadchodzi zima, idziesz po opał, a tam gdzie powinien być nie ma nic. Idziesz za szopę a tam leży wszystko niepocięte i mokre. Gościu nawet nie zaczął.
Czo będzie wtedy dla Ciebie istotne?
Jak zareagujesz na tłumaczenia:
Jestem dobrym człowiekiem, postawiłem ci pomnik; jak się spotykam ze znajomymi to piję twoje zdrowie, tytuuję dyrektorem, nikomu nic złego nie robię, oszczędzałem narzędzia, mam duże doświadczenie i umiejętności itp itd.
Wygląda na to, że gościu albo cię nie zrozumiał, albo porostu olewa. Wytłumaczenia nijak mają się do tego jaka była umowa.
Zastanów się jeszcze nad tymi trzema osobami o których wspomniałeś. Oni też głosili/prorokowali/mówili innym o Bogu. Miało to istotny wpływ na to jaki stosunek miał do nich Bóg.
Jeśli chodzi o działalność Jezusa na Ziemi to polegała głównie na głoszeniu o Królestwie Bożym, w którym miał panować i szkoleniu nowych uczniów. (Mat 11:1; Marka 1:14,15). Cuda których dokonywał były tylko ilustracją tego co będzie możliwe na większą skalę w Jego Królestwie.
Szkolił i głosił najpierw z dwunastoma (np Łuk 8:1)
Wysyłał też innych uczniów (Łuk 10:1,2)
W Łuk 9:60 powiedział z czym wiąże się Jego naśladowanie.
Najbliższym przypominał o tym że mają głosić jeszcze po swoim zmartwychwstaniu. (Mat 28:19,20) i sam o nim jeszcze mówił Dzieje 1:3.
Adresatem 1 do Tesaloniczan jest zbór, który powstał w wyniku głoszenia takich osób jak Paweł, Tymoteusz i Sylwan.
Paweł pisze, że stali się naśladowcami (1:6) w rezultacie czego rozniosło się to od nich dalej. (1:8)
W listach pełno jest pozdrowień od i do współpracowników Pawła działających dla dobrej nowiny