2019-01-08, 09:01 PM
„Z tego co ja rozumiem, to Bartek po prostu chce się dowiedzieć czemu wierzycie w zmartwychwstanie. I chce się dowiedzieć, czy to wynika tylko z tekstu, czy z czegoś więcej, a jeśli więcej - to konkretnie z czego.”
Czemu wierzę w zmartwychwstanie. Hm...
Dla mnie to po prostu najbardziej logiczne i spójne rozwiązanie tego że wszyscy potomkowie Adama w konsekwencji jego głupiego wyboru podlegają śmierci. Śmierci, która jest końcem życia, a nie jakimś przejściem do innego etapu.
(„napewno nie umrzecie” ta...jasne...Rodzaju 3:4)
Biblia prawie na początku podaje, że konsekwencją przeciwstawienia się Bogu jest właśnie koniec istnienia. Powrót do prochu. Skoro Bóg nie rzuca słów na wiatr a Ziemię dał ludziom (Ps 115:16)
to logicznym odwróceniem śmierci i naprawy obecnej sytuacji jest właśnie koncepcja zmartwychwstania i restartu całego systemu.
Najlepiej w taki sposób by przy okazji udowodnić upartym i często niestety nastawionym tylko na branie przesadnie roszczeniowym stworzeniom, że powodzenie „projektu człowiek” ma sens tylko wtedy gdy będą stosować się do aktualizowanych wytycznych od Boga, który ma konkretne oczekiwania.
Proste.
Zamiast w nieskończoność naprawiać wszystkie kolejne złe konsekwencje wszystkich błędów wszystkich potomków Adama rozsądniej jest wybrać tych, którzy będą sami chcieli (bardziej z miłości, wdzięczności do Boga, rozsądku niż ze strachu przed karą) żyć tak by uwzględniać zarówno możliwości jak i ograniczenia które podał w Biblii i które będzie też aktualizował Bóg - projektant, twórca i właściciel wszystkiego.
Tego, że jakieś sensowne ograniczenia muszą być to tłumaczyć chyba akurat nie trzeba.
Nie trzeba być socjologiem, wystarczy popatrzeć co dzieje się gdy kierowcy nie stosują się do zasad ruchu drogowego, albo poczytać choćby „Władcę much” W.Goldinga by zrozumieć jak to może wyglądać w społeczeństwie w skali mikro.
W makro znacznie trudniejsze i bardziej skomplikowane to jeszcze jest. Dlatego dla wyborów i działań ludzi trzeba zakreślić zawsze jakeś sensowne granice. Potwierdza to historia ludu Bożego.
Dlatego właśnie Bóg „ustalił dzień, w którym zamierza w prawości sądzić świat za pośrednictwem tego, którego sam wyznaczył. A gwarancję, że tak się stanie, dał wszystkim ludziom przez wzbudzenie go z martwych”.
Dzieje 17:31
Mnie przekonuje najbardziej ta gwarancja i spójność całej historii opisującej zarówno przygotowania do pojawienia się Jezusa na Ziemi jak i potem skutki zmartwychwstania oraz działalności Chrystusa opisane w Biblii.
Kolejnym argumentem utwierdzającym mnie w wierze jest to, że podobnie jak w I wieku robił to Jezus i pierwsi chrześcijanie to teraz na dużo większą skalę głoszona jest dobra nowina o Królestwie Bożym (zapowiedziane zresztą w Biblii, np: Mat 24:14) w którym Jezus jako realny król działający na mocy pełnomocnictw od Ojca rozwiąże problemy ludzi, którzy uwierzą w obietnice zapisane w Biblii.
Najprzeróżniejsze sytuacje dziejące się w życiu, w których subiektywnie mogę widzieć ingerencję Boga są miłym uzupełnieniem tego wszystkiego i wzmacniają moje przekonanie, że Jezus zmartwychwstał i działa.
To jednak bardziej taki fajny smaczek niż podstawa wiary.
Czemu wierzę w zmartwychwstanie. Hm...
Dla mnie to po prostu najbardziej logiczne i spójne rozwiązanie tego że wszyscy potomkowie Adama w konsekwencji jego głupiego wyboru podlegają śmierci. Śmierci, która jest końcem życia, a nie jakimś przejściem do innego etapu.
(„napewno nie umrzecie” ta...jasne...Rodzaju 3:4)
Biblia prawie na początku podaje, że konsekwencją przeciwstawienia się Bogu jest właśnie koniec istnienia. Powrót do prochu. Skoro Bóg nie rzuca słów na wiatr a Ziemię dał ludziom (Ps 115:16)
to logicznym odwróceniem śmierci i naprawy obecnej sytuacji jest właśnie koncepcja zmartwychwstania i restartu całego systemu.
Najlepiej w taki sposób by przy okazji udowodnić upartym i często niestety nastawionym tylko na branie przesadnie roszczeniowym stworzeniom, że powodzenie „projektu człowiek” ma sens tylko wtedy gdy będą stosować się do aktualizowanych wytycznych od Boga, który ma konkretne oczekiwania.
Proste.
Zamiast w nieskończoność naprawiać wszystkie kolejne złe konsekwencje wszystkich błędów wszystkich potomków Adama rozsądniej jest wybrać tych, którzy będą sami chcieli (bardziej z miłości, wdzięczności do Boga, rozsądku niż ze strachu przed karą) żyć tak by uwzględniać zarówno możliwości jak i ograniczenia które podał w Biblii i które będzie też aktualizował Bóg - projektant, twórca i właściciel wszystkiego.
Tego, że jakieś sensowne ograniczenia muszą być to tłumaczyć chyba akurat nie trzeba.
Nie trzeba być socjologiem, wystarczy popatrzeć co dzieje się gdy kierowcy nie stosują się do zasad ruchu drogowego, albo poczytać choćby „Władcę much” W.Goldinga by zrozumieć jak to może wyglądać w społeczeństwie w skali mikro.
W makro znacznie trudniejsze i bardziej skomplikowane to jeszcze jest. Dlatego dla wyborów i działań ludzi trzeba zakreślić zawsze jakeś sensowne granice. Potwierdza to historia ludu Bożego.
Dlatego właśnie Bóg „ustalił dzień, w którym zamierza w prawości sądzić świat za pośrednictwem tego, którego sam wyznaczył. A gwarancję, że tak się stanie, dał wszystkim ludziom przez wzbudzenie go z martwych”.
Dzieje 17:31
Mnie przekonuje najbardziej ta gwarancja i spójność całej historii opisującej zarówno przygotowania do pojawienia się Jezusa na Ziemi jak i potem skutki zmartwychwstania oraz działalności Chrystusa opisane w Biblii.
Kolejnym argumentem utwierdzającym mnie w wierze jest to, że podobnie jak w I wieku robił to Jezus i pierwsi chrześcijanie to teraz na dużo większą skalę głoszona jest dobra nowina o Królestwie Bożym (zapowiedziane zresztą w Biblii, np: Mat 24:14) w którym Jezus jako realny król działający na mocy pełnomocnictw od Ojca rozwiąże problemy ludzi, którzy uwierzą w obietnice zapisane w Biblii.
Najprzeróżniejsze sytuacje dziejące się w życiu, w których subiektywnie mogę widzieć ingerencję Boga są miłym uzupełnieniem tego wszystkiego i wzmacniają moje przekonanie, że Jezus zmartwychwstał i działa.
To jednak bardziej taki fajny smaczek niż podstawa wiary.