2019-02-03, 06:05 PM
Przemeks
„Nie bardzo rozumiem, bądź mam wątpliwości, czy nie rozumiem ich źle. Jest tego trochę, ale na początek chciałbym wziąć na tapetę Ewangelię Łukasza, rozdział 17.
Korzystam z przekładu Biblia online.
No to lecimy!
(1) Rzekł znowu do swoich uczniów: Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą. (2) Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu jednego z tych małych. Uważajcie na siebie.
Z tych małych to znaczy kogo konkretnie? Chodzi o nieutwierdzonych w wierze?”
Piszę jak to rozumiem. Wcześniej pod koniec 16 rozdziału Jezus mówi przypowieść o bogaczu i Łazarzu. Kieruje to głównie do ludzi bogatych, wpływowych w ówczesnym społeczeństwie i przy tym „biegłych w pismach”. Znali pisma a mimo to, nie dość że sami odrzucili Jezusa i jechali w przepaść, to na dodatek jeszcze gorszyli/doprowadzali do upadku całą masę szczerych ludzi którzy im z przyzwyczajenia do tradycji ufali. Poprzez np oskarżenia i wyśmiewanie działalności Jezusa.
Analogii łatwo dopatrzyć się i obecnie. Wystarczy spojrzeć co robią niektórzy ludzie, którzy przez jakiś czas działali zgodnie z tym do czego szkolił i przygotowywał Jezus a potem zmieniają front i całą energię poświęcają na szkodzenie tym, którzy dla Jezusa chcą dalej coś robić. Na coś takiego nie ma usprawiedliwienia.
Podobnie działają duchowni religii podających się za naśladowców Jezusa. Dobrze znają Biblię, wiedzą jak wyglądało chrześcijaństwo w skupione na konkretnych działaniach w 1 wieku. Zamiast tego wprowadzają i podtrzymują instytucje opierające się na zachowaniach (np chore podejście do cudów, celibat, podział na duchowieństwo i laików itp itd) które Biblia w bardzo konkretny sposób piętnuje, albo na totalnym nicnierobieniu przyklepanym celebracją niechrześcijańskich świąt.
„(3) Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu. (4) I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: żałuję tego, przebacz mu.
Kto jest moim bratem? Nie chodzi mi o bliźniego, ale o brata (w wierze). Kto potrafi przedstawić mi swój punkt widzenia?”
Bardzo ważny element tu występuje: przeprosiny i szczery żal
Z tego jak ja rozumiem to co mówił i czego uczył Jezus, to działania skupiające się na głoszeniu o królestwie miały odbywać się w sposób zorganizowany w zborze wydającym owoce takie jak w 1 wieku.
W zborze gdzie podobnie będzie
podchodzić się do tego by dopasowywać się do takiego wzorca postępowania jaki nakreśla Bóg przez całą Biblię. Też przez odrzucenie zachowań (np różne formy bałwochwalstwa, rozpusty itp) których Bóg nienawidzi.
Zbór w 1 wieku był w tym wsparciem bo nie tolerował czegoś takiego i pomagał się zmienić.
Jestem Świadkiem Jehowy i bratem w szerszym kontekście jest dla mnie, ten kto oddał się na czynienie woli Bożej i zgodnie z tym działa. Wydaje mi się, że o takie podejście chodziło właśnie Jezusowi (Mat 12:50)
Jednych bardzo łatwo jest lubić a innych trudniej z racji tego że jako ludzie jesteśmy „pięknie różni”, ale z tego co mówił Jezus to trzeba przebaczać te rzeczy które wynikają z różnicy charakterów, niedoskonałości itp pod warunkiem, że ktoś chce to zmienić, przeprasza, żałuje, nie są grzechem itp. Takie przebaczenie może nie być łatwe. Trzeba nad tym pracować, ale daje fajnego kopa do pracy nad sobą. Poprawia relacje itp itd.
Rozdział który analizujesz jest super bo słowa Jezusa bardzo trafnie opisują wnioski, do których dochodzą po latach badań i analiz
współdziałania różnych grup (zadaniowych, społecznych itp) ludzi.
Najkrócej można to ująć tak że aby osiągać cele i być skuteczną i zgraną to trzeba wywalić ze swojego funkcjonowania zachowania rażące, demotywujące, osłabiające innych, pomagać innym i przestać przejmować się drobniejszymi drażniącymi pierdołami.
Szczególnie jest to widoczne w sytuacjach gdy robi się coś wspólnie.
Przy okazji pozdrawiam z kilkudniowego wspólnego wyjazdu na narty gdzie wybaczanie i nieprzejmowanie się drobnostkami można też nieźle potrenować.
Panowanie nad sobą to nie taka łatwa sprawa.
„(5) Apostołowie prosili Pana: Przymnóż nam wiary. (6) Pan rzekł: Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze, a byłaby wam posłuszna.
Kto z nas wyrywa z korzeniem morwy samą tylko wiarą? To jakaś przenośnia, czy kpina z naszej wiary?
(7) Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: Pójdź i siądź do stołu? (8) Czy nie powie mu raczej: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił? (9) Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? (10) Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać.
Rozumiem, że chodzi o pokorę, o to, że mamy siebie uważać za sługi, a nie za panów. Za sługi, którzy zawsze są do dyspozycji.”
Ma to odniesienie tez do codzienności, ale uważam że znowu najbardziej to pasuje to do działań jakie mieli podejmować w imieniu Jezusa. Jezus często działania dotyczące Królestwa przyrównywał do siania, orania, zbierania, łowienia itp.
Podobnie jest tu. Skoro zrobimy to dla Pana, skoro zadbamy najpierw o to co polecił itp, to nie ma się co stresować, że to nie zostanie pobłogosławione ( bo Bóg daje wzrost), lub że czegoś będzie nam brakować.
„Potem jest o oczyszczeniu trędowatych, to pomijam.
Pędzę dalej.”
Sytuacja z trędowatymi (niezły eksperyment społeczny) doświadczalnie pokazuje jak „skuteczne” są cuda w budowaniu wiary, wdzięczności, doceniania itp. Gdzieś jak 1/10
„(20) Zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie;
O, to bardzo ciekawe. Czyżby Jezus był świadkiem Jehowy? A może ja tylko mylę pojęcia o niedostrzegalnym przyjściu Jezusa i niedostrzegalnym przyjściu Królestwa Bożego. A może to jest to samo?”
W innym miejscu, jest pytanie o przyjście, obecność i koniec tego świata/systemu rzeczy.
Przyjście Jezusa i obecność miało być niedostrzegalne. Miało poprzedzać ten czas gdy zapanuje w widoczny, realny sposób jako Król na Ziemi.
(Np:Filipian 2:9-11; 1Kor 15:24-28, Hebr 2:8, Daniela 2:44, Mat 6:10)
Jezus jest i będzie zdecydowanie kimś więcej niż bezradnym niemowlakiem lub umierającym cierpiętnikiem na których to momentach Jego życia zatrzymuje się niestety wielu uważających się za chrześcijan.
Przy okazji: czy wiara w to że Jezus był, urodził się, umarł, czy raczej przekonanie poparte mówieniem o funkcji do jakiej wyznaczył Go Jehowa miało być warunkiem zbawienia? Warto przemyśleć.
c.d.n.
„Nie bardzo rozumiem, bądź mam wątpliwości, czy nie rozumiem ich źle. Jest tego trochę, ale na początek chciałbym wziąć na tapetę Ewangelię Łukasza, rozdział 17.
Korzystam z przekładu Biblia online.
No to lecimy!
(1) Rzekł znowu do swoich uczniów: Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą. (2) Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu jednego z tych małych. Uważajcie na siebie.
Z tych małych to znaczy kogo konkretnie? Chodzi o nieutwierdzonych w wierze?”
Piszę jak to rozumiem. Wcześniej pod koniec 16 rozdziału Jezus mówi przypowieść o bogaczu i Łazarzu. Kieruje to głównie do ludzi bogatych, wpływowych w ówczesnym społeczeństwie i przy tym „biegłych w pismach”. Znali pisma a mimo to, nie dość że sami odrzucili Jezusa i jechali w przepaść, to na dodatek jeszcze gorszyli/doprowadzali do upadku całą masę szczerych ludzi którzy im z przyzwyczajenia do tradycji ufali. Poprzez np oskarżenia i wyśmiewanie działalności Jezusa.
Analogii łatwo dopatrzyć się i obecnie. Wystarczy spojrzeć co robią niektórzy ludzie, którzy przez jakiś czas działali zgodnie z tym do czego szkolił i przygotowywał Jezus a potem zmieniają front i całą energię poświęcają na szkodzenie tym, którzy dla Jezusa chcą dalej coś robić. Na coś takiego nie ma usprawiedliwienia.
Podobnie działają duchowni religii podających się za naśladowców Jezusa. Dobrze znają Biblię, wiedzą jak wyglądało chrześcijaństwo w skupione na konkretnych działaniach w 1 wieku. Zamiast tego wprowadzają i podtrzymują instytucje opierające się na zachowaniach (np chore podejście do cudów, celibat, podział na duchowieństwo i laików itp itd) które Biblia w bardzo konkretny sposób piętnuje, albo na totalnym nicnierobieniu przyklepanym celebracją niechrześcijańskich świąt.
„(3) Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu. (4) I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: żałuję tego, przebacz mu.
Kto jest moim bratem? Nie chodzi mi o bliźniego, ale o brata (w wierze). Kto potrafi przedstawić mi swój punkt widzenia?”
Bardzo ważny element tu występuje: przeprosiny i szczery żal
Z tego jak ja rozumiem to co mówił i czego uczył Jezus, to działania skupiające się na głoszeniu o królestwie miały odbywać się w sposób zorganizowany w zborze wydającym owoce takie jak w 1 wieku.
W zborze gdzie podobnie będzie
podchodzić się do tego by dopasowywać się do takiego wzorca postępowania jaki nakreśla Bóg przez całą Biblię. Też przez odrzucenie zachowań (np różne formy bałwochwalstwa, rozpusty itp) których Bóg nienawidzi.
Zbór w 1 wieku był w tym wsparciem bo nie tolerował czegoś takiego i pomagał się zmienić.
Jestem Świadkiem Jehowy i bratem w szerszym kontekście jest dla mnie, ten kto oddał się na czynienie woli Bożej i zgodnie z tym działa. Wydaje mi się, że o takie podejście chodziło właśnie Jezusowi (Mat 12:50)
Jednych bardzo łatwo jest lubić a innych trudniej z racji tego że jako ludzie jesteśmy „pięknie różni”, ale z tego co mówił Jezus to trzeba przebaczać te rzeczy które wynikają z różnicy charakterów, niedoskonałości itp pod warunkiem, że ktoś chce to zmienić, przeprasza, żałuje, nie są grzechem itp. Takie przebaczenie może nie być łatwe. Trzeba nad tym pracować, ale daje fajnego kopa do pracy nad sobą. Poprawia relacje itp itd.
Rozdział który analizujesz jest super bo słowa Jezusa bardzo trafnie opisują wnioski, do których dochodzą po latach badań i analiz
współdziałania różnych grup (zadaniowych, społecznych itp) ludzi.
Najkrócej można to ująć tak że aby osiągać cele i być skuteczną i zgraną to trzeba wywalić ze swojego funkcjonowania zachowania rażące, demotywujące, osłabiające innych, pomagać innym i przestać przejmować się drobniejszymi drażniącymi pierdołami.
Szczególnie jest to widoczne w sytuacjach gdy robi się coś wspólnie.
Przy okazji pozdrawiam z kilkudniowego wspólnego wyjazdu na narty gdzie wybaczanie i nieprzejmowanie się drobnostkami można też nieźle potrenować.
Panowanie nad sobą to nie taka łatwa sprawa.
„(5) Apostołowie prosili Pana: Przymnóż nam wiary. (6) Pan rzekł: Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze, a byłaby wam posłuszna.
Kto z nas wyrywa z korzeniem morwy samą tylko wiarą? To jakaś przenośnia, czy kpina z naszej wiary?
(7) Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: Pójdź i siądź do stołu? (8) Czy nie powie mu raczej: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił? (9) Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? (10) Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać.
Rozumiem, że chodzi o pokorę, o to, że mamy siebie uważać za sługi, a nie za panów. Za sługi, którzy zawsze są do dyspozycji.”
Ma to odniesienie tez do codzienności, ale uważam że znowu najbardziej to pasuje to do działań jakie mieli podejmować w imieniu Jezusa. Jezus często działania dotyczące Królestwa przyrównywał do siania, orania, zbierania, łowienia itp.
Podobnie jest tu. Skoro zrobimy to dla Pana, skoro zadbamy najpierw o to co polecił itp, to nie ma się co stresować, że to nie zostanie pobłogosławione ( bo Bóg daje wzrost), lub że czegoś będzie nam brakować.
„Potem jest o oczyszczeniu trędowatych, to pomijam.
Pędzę dalej.”
Sytuacja z trędowatymi (niezły eksperyment społeczny) doświadczalnie pokazuje jak „skuteczne” są cuda w budowaniu wiary, wdzięczności, doceniania itp. Gdzieś jak 1/10
„(20) Zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie;
O, to bardzo ciekawe. Czyżby Jezus był świadkiem Jehowy? A może ja tylko mylę pojęcia o niedostrzegalnym przyjściu Jezusa i niedostrzegalnym przyjściu Królestwa Bożego. A może to jest to samo?”
W innym miejscu, jest pytanie o przyjście, obecność i koniec tego świata/systemu rzeczy.
Przyjście Jezusa i obecność miało być niedostrzegalne. Miało poprzedzać ten czas gdy zapanuje w widoczny, realny sposób jako Król na Ziemi.
(Np:Filipian 2:9-11; 1Kor 15:24-28, Hebr 2:8, Daniela 2:44, Mat 6:10)
Jezus jest i będzie zdecydowanie kimś więcej niż bezradnym niemowlakiem lub umierającym cierpiętnikiem na których to momentach Jego życia zatrzymuje się niestety wielu uważających się za chrześcijan.
Przy okazji: czy wiara w to że Jezus był, urodził się, umarł, czy raczej przekonanie poparte mówieniem o funkcji do jakiej wyznaczył Go Jehowa miało być warunkiem zbawienia? Warto przemyśleć.
c.d.n.