2019-12-26, 11:16 AM
(2019-12-21, 07:24 PM)Konq napisał(a): Ależ oczywiście, że może niewierzyć w boga! Zaznaczyłem tylko, że nie może nie wierzyć w bogów deistycznych, czy panteistycznych, bo przeciwko nim nie ma żadnych argumentów, a zwłaszcza argumentów ateistycznych. W dyskusji zazwyczaj, zapewne ty także, stosuje się metodę spłycania dyskusji tylko do bogów teistycznych jako jedynych możliwych, więc ateista równa się do tego porządku. Dlatego jednak zawsze będą w tej dyskusji pojawiać się nieporozumienia, ponieważ spłycacie jej temat. Spytaj jednak ateistę, czy ma jakieś argumenty przeciwko istnieniu bóstw deistycznych, czy panteistycznych?
Czy człowiek wierzący w Boga, który objawił się osobom, które spisywały Biblię może jednocześnie wierzyć, że się w ogóle nie objawił? Sądzę, że nie.
Czy Ty, Konq, oczekujesz, że teista będzie wysuwał sprzeczne twierdzenia w dyskusji z ateistą?
(2019-12-21, 07:24 PM)Konq napisał(a): Jak wyżej. Ateista przerzuca na ciebie obowiązek udowodnienia nie tego, że Bóg istnieje, tylko, że objawił ci się jako konkretny teistyczny Bóg. Ateista domaga się dowodów na te objawienie i tyle. Potrafisz je udowodnić logicznie - plus dla ciebie.
Tu pojawia się pewien problem, bo Bóg o ile mnie pamięć nie myli nie zobowiązywał ani proroków, ani apostołów, ani nikogo innego do udowodniania osobom niewierzącym w Niego, że ten lub ów dostał od Niego objawienie.
Konq napisał(a):Powinieneś zdawać sobie sprawę, że większość mega-religii powstało za pomocą przemocy i strachu. Tak samo można dowodzić racji, że komunizm jest cudowną odmianą demokracji, bo wiesz spora część ludności świata wiąże się z tą ideologią, a w Korei to nikt złego słowa nie powie, że komunizm jest bue. W każdym razie, nie wiem czy jesteś na brzęcząco, ale coraz więcej ludzi deklaruje ateizm i nie dlatego, że nie mają potrzeby wierzyć w coś, tylko dlatego, że znajdują sobie nowe normy moralne, czasami nawet lepsze (co dla mnie nie jest szczególnym wyzwaniem).
Nie wiem czy dobrze myślę, ale czy przypadkiem komunizm nie jest ateistyczny?
Możesz wymienić kilka takich norm moralnych, które tkwią w ateizmie, a są atrakcyjne do przyjęcia?
Konq napisał(a):Cały czas popadasz w niezrozumienie. Ty nadal uważasz że chodzi o to, żeby wybierać pomiędzy bogami, że któryś jest ten właściwy. Postawiłeś jednak wcześniej hipotezę z wynikiem nieudowodnionym, ale możliwym, w takim przypadku, w myśl logiki trzeba uznać wszystkie możliwości jakie są dostępne. Ja ci więc nie każę wybierać pomiędzy JHWH, a Kriszną, tylko to, że musisz istnienie obu tych bóstw uznać za równie prawdopodobne. Przynajmniej w myśl zasady że jakiś bóg musi istnieć, ponieważ nie można udowodnić jego nieistnienia. Chyba, że argumenty za istnieniem JHWH są lepsze. I argument, że ma więcej wyznawców, to raczej kiepski pomysł.
Widzisz, mój umysł, ale chyba nie tylko mój, sądząc bo rozmowach, które prowadzimy - ma skłonność do twierdzenia, że moje wierzenia są bardziej uzasadnione niż wierzenia innych. To chyba naturalne.
W ogóle temat jest ciekawy, bo ludzie często są przekonani np. do tego, że ich kraj jest silniejszy w starciu z przeciwnikiem, np. Hitler uważał że wojnę z ZSRR wygra, a wyszło na to, że przegrał.
Konq napisał(a):Dodam jeszcze, że to nieprawda, że człowiek ma wrodzoną potrzebę Boga. Wystarczy przyjrzeć się dzieciom. Dzieci nie odczuwają takiej potrzeby. Jak sam to wcześniej napisałeś zostaje im ona narzucona przez kulturę w miarę dorastania. Religia ma dość sporą siłę przebicia, zwłaszcza w okresie gdy dzieci zaczynają się zastanawiać co się z nimi stanie jeśli ich rodzice nagle umrą. Wytłumaczenie wtedy, że istnieje życie po śmieci jest bardzo prostym chwytem, żeby po prostu przestali zadawać takie pytania. Tak samo jak tłumaczenie skąd się biorą dzieci - bocianem.
W każdym razie wystarczy przestudiować przypadki "dzikich dzieci", aby zauważyć, ze życie z dala od społeczności i jej nauk sprawia, że tacy ludzie ani nie odczuwają potrzeby bliskości boga, a nawet w pewnym wieku jest to dla nich już trudne do zrozumienia.
Nurtuje mnie pytanie dlaczego w pewnym wieku dziecko zaczyna zadawać pytania o tym, co stanie się jeśli on lub jego rodzice umrą.
Przykład z dzikimi dziećmi jest troszkę kontrowersyjny. Ludzi uznaje się za istoty społeczne, więc jeśli mamy człowieka który nie chce się uspołeczniać to czy nie mamy tutaj problemu?