2020-04-19, 11:34 AM
Robert Grochowiak
„Informuje, jak o nim mówić między sobą (między ludźmi). Nie toleruje wzywania go do czczych, błahych spraw.”
To czym są „błahe sprawy” możemy sobie odgórnie założyć albo sprawdzić w Biblii.
Polecam sprawdzenie w Biblii, z której wynika, że osoby cieszące się uznaniem Bożym (np Hiob, Jozue, Dawid, Izajasz, Jeremiasz, Malachiasz) używali z szacunkiem imienia Bożego w rozmowach, w modlitwach w wysławianiu itp.
Takie przypadki użycia to nie są to więc „błahe sprawy” o których mówi zakaz z prawa.
Faryzeusze rozszerzyli to potem do granic absurdu. A ci co chrześcijaństwo - rozumiane jako rzeczywiste naśladowanie Jezusa - zmienili na powszechny, lekko strawny mix wielu religii służący państwu do kierowania masami bardzo chętnie przejęli faryzejskie podejście.
Mamy wybór jak do tego podejść.
Albo jak uznane przez Boga osoby, albo faryzeusze.
—-
„Podejrzewam, że nie jest to imię sensu stricto, ponieważ imię po pierwsze nadaje się innym, np. ludzie zwierzętom, rodzice dzieciom, Stwórca swojemu stworzeniu.
Znowu podejrzewasz i coś zakładasz.
Warto jednak znowu sprawdzić co na ten temat ma do powiedzenia Bóg:
„I Bóg jeszcze raz rzekł do Mojżesza: „Masz powiedzieć Izraelitom tak: ‚Jehowa, Bóg waszych praojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba, posłał mnie do was’. To jest moje imię na zawsze — będą je pamiętać wszystkie pokolenia.” (Wyjścia 3:15)
„Ja jestem Jehowa. To jest moje imię. Swojej chwały nie oddam nikomu ani należnej mi czci wizerunkom.” Izaj 42:8
Do mojego ojca mówię najczęściej tato i to wystarcza. Jak mówię o moim tacie innym to dla lepszej identyfikacji nie mam jakichś sztucznych oporów by używać takiego imienia jakie ma w dowodzie, albo takiego z którego jest znany wśród ludzi z którymi rozmawiam.
Nie wszyscy znają mojego tatę z imienia i nazwiska w dowodzie, bo działalność Świadków Jehowy była kiedyś zakazana i w niektórych sytuacjach używali innych imion.
Do dzisiaj relacje które wtedy się zrodziły skutkują tym, że odzywają się do siebie inaczej niż „mają w dowodzie”. Też to uwzględniam.
Dziwnie by świadczyło o moich relacjach z rodzicem gdybym jakoś panicznie, przesadnie unikał używania Jego imienia, bal się tego, albo nawet wstydził.
Podobnie jest z Ojcem niebiańskim.
W osobistych relacjach wystarczy zwykłe tato, ojcze. Do identyfikacji przydaje się doskonale imię, które Bóg sam sobie nadał.
Choćby po to by nie pomylić Boga Jehowy/Jahwe z Jezusem.
„Informuje, jak o nim mówić między sobą (między ludźmi). Nie toleruje wzywania go do czczych, błahych spraw.”
To czym są „błahe sprawy” możemy sobie odgórnie założyć albo sprawdzić w Biblii.
Polecam sprawdzenie w Biblii, z której wynika, że osoby cieszące się uznaniem Bożym (np Hiob, Jozue, Dawid, Izajasz, Jeremiasz, Malachiasz) używali z szacunkiem imienia Bożego w rozmowach, w modlitwach w wysławianiu itp.
Takie przypadki użycia to nie są to więc „błahe sprawy” o których mówi zakaz z prawa.
Faryzeusze rozszerzyli to potem do granic absurdu. A ci co chrześcijaństwo - rozumiane jako rzeczywiste naśladowanie Jezusa - zmienili na powszechny, lekko strawny mix wielu religii służący państwu do kierowania masami bardzo chętnie przejęli faryzejskie podejście.
Mamy wybór jak do tego podejść.
Albo jak uznane przez Boga osoby, albo faryzeusze.
—-
„Podejrzewam, że nie jest to imię sensu stricto, ponieważ imię po pierwsze nadaje się innym, np. ludzie zwierzętom, rodzice dzieciom, Stwórca swojemu stworzeniu.
Znowu podejrzewasz i coś zakładasz.
Warto jednak znowu sprawdzić co na ten temat ma do powiedzenia Bóg:
„I Bóg jeszcze raz rzekł do Mojżesza: „Masz powiedzieć Izraelitom tak: ‚Jehowa, Bóg waszych praojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba, posłał mnie do was’. To jest moje imię na zawsze — będą je pamiętać wszystkie pokolenia.” (Wyjścia 3:15)
„Ja jestem Jehowa. To jest moje imię. Swojej chwały nie oddam nikomu ani należnej mi czci wizerunkom.” Izaj 42:8
Do mojego ojca mówię najczęściej tato i to wystarcza. Jak mówię o moim tacie innym to dla lepszej identyfikacji nie mam jakichś sztucznych oporów by używać takiego imienia jakie ma w dowodzie, albo takiego z którego jest znany wśród ludzi z którymi rozmawiam.
Nie wszyscy znają mojego tatę z imienia i nazwiska w dowodzie, bo działalność Świadków Jehowy była kiedyś zakazana i w niektórych sytuacjach używali innych imion.
Do dzisiaj relacje które wtedy się zrodziły skutkują tym, że odzywają się do siebie inaczej niż „mają w dowodzie”. Też to uwzględniam.
Dziwnie by świadczyło o moich relacjach z rodzicem gdybym jakoś panicznie, przesadnie unikał używania Jego imienia, bal się tego, albo nawet wstydził.
Podobnie jest z Ojcem niebiańskim.
W osobistych relacjach wystarczy zwykłe tato, ojcze. Do identyfikacji przydaje się doskonale imię, które Bóg sam sobie nadał.
Choćby po to by nie pomylić Boga Jehowy/Jahwe z Jezusem.