Nawrócenie. Od zera.

[mateusz]

To tak nie działa, ja bym sam nie podjął decyzji o uznaniu Ewangelii nawet gdyby była podpisana przez niego. O Mateuszu musi zaświadczyć Kościół, to on wystawia jemu świadectwo, czy autorytet, a z tym z kolei wiąże się kilka aspektów(poniżej przedstawię), a nie np. dlatego, że jeden deliwkent w roku 100r. coś tam na ten temat wspomniał. To tak nie działa. Decyzje podejmuje w oparciu o dowody, o świadectwa, o analizę i krytyke tekstów, itd. - o całokształ, to daje mi pewność. Na początek weź pod uwagę wszystko co do tej pory napisałem w odpowiedziach do ciebie - nie będę streszczał teraz wszystkiego w "całokształ", bo wyjdzie ściana tekstu.

Zgodzę się w 100%, że zrobił to kościół. Tylko, że moim zdaniem kościół się pomylił.

Podałeś wreszcie źródła - dzięki - i sam powinieneś w nich widzieć problem. Do końcówki II wieku to są tylko cytaty, ale autor cytatu nie jest podany. W końcówce II wieku zaczyna się pojawiać tytuł "Ewangelia Mateusza" u OK, i również wtedy zaczyna się pojawiać w manuskryptach. Czyli: gdzieś wtedy upowszechniła się tradycja o ewangeliście Mateuszu jako autorze tej greckiej Ewangelii. Czy jest ona wiarygodna? Nie wiadomo.

Popatrzmy na to przez moment jak na zwykłe źródło historyczne, a nie Pismo Święte.

Są powody sądzić, że autor to nie Mateusz. Bo np. dlaczego świadek wydarzeń miałby przepisać ponad połowę swojego tekstu od Marka? A przecież tak właśnie musiało być:



Skoro widział to wszystko na własne oczy, to nie powinien pożyczać zeznań od kolegi, prawda?

Inny problem: w twojej teorii Mateusz napisał teksty w dwóch językach, hebrajskim i greckim. Ale osoby mające umiejętność pisania i kompozycji na takim poziomie w dwóch językach były w starożytności bardzo rzadkie, to by musiał być szczyt elity intelektualnej. Nie brzmi w ogóle jak poborca podatków na prowincji.

Dla porównania, na ten moment z I wieku mamy tylko jeden przykład Żyda z Palestyny, który umiał pisać po grecku. Jest to Józef Flawiusz. Porównaj sobie życiorys. Gość był starannie wykształcony, z bardzo bogatej rodziny, pracował pod osobistym patronatem cesarza, z którym zresztą się przyjaźnił. Także umiejętność porządnego pisania to nie było wtedy byle co

Dlatego, w obliczu braku informacji na temat autora z pierwszych 100 lat od powstania tekstu, ja bym przyjął, że był to raczej jakiś dobrze wykształcony Żyd z obszarów, gdzie mówiło się i pisało przede wszystkim po grecku. Tak też podaje Wikipedia i jest to obecnie pogląd większości biblistów, oprócz fundamentalistów chrześcijańskich.

https://en.wikipedia.org/wiki/Gospel_of_...position_2

Archeologia, kilka przykładów:

No i niestety klasyka. Żaden z tych przykładów nie dotyczy tych kontrowersyjnych elementów życia Jezusa, tylko osadzenia w kontekście historycznym. Dotyczą rzeczy, które wtedy były powszechną wiedzą, albo wręcz szczegółów z życia codziennego. Byłoby szczerze mówiąc dziwne, gdyby coś z takich rzeczy się nie zgadzało z archeologią.

W 2. tomie HP bohaterowie latają magicznym Fordem Anglia, i rzeczywiście zewnętrzne źródła potwierdzają, że było kiedyś takie auto jak Ford Anglia. Tak samo w tomie 6., pojawia się Prime Minister jako szef rządu Wielkiej Brytanii, i wg znanych nam źródeł historycznych to jest właściwy tytuł takiej osoby.

Czy w takim razie HP wydarzył się naprawdę?

- Spis ludności Kwiryniusza opisany w (Łk2: 1 - 2), to faktyczne/historyczne zeznanie stanu majątkowego mieszkańców rzymskiej prowincji Syrii oraz Judei

Tu ciekawostka: sprawdź w którym roku był ten spis i spróbuj skorelować ze śmiercią Heroda Wielkiego, która wg Ewangelii była po spisie

Ktoś już chyba o tym wspominał w tym wątku.

Czy był jakiś świadek wyznający Taoizm, który pokazał lub udowodnił "proces akceptowania i harmonizowania swego działania z nurtem wszechświata"?

Do tej pory są, możesz sobie wejść na https://www.reddit.com/r/taoism/ i z nimi pogadać. W taoizmie raczej nie ma cudów, więc będziesz zawiedziony. Ale ich filozofia jest zaskakująca pod względem tego jak bardzo wyprzedzała zachodnią w niektórych aspektach. Ciekawe rzeczy.

Natomiast naocznych świadków cudów i historyczne postacie bez trudu znajdziesz w islamie.

Z kolei mormonizm posiada świadectwa cudów z ORYGINALNYMI PODPISAMI świadków.

Ba, Joseph Smith oddał życie za religię którą założył.

W kwestii wartości spostrzeżeń świadków. Chciałbym, żeby to było takie proste, że mamy 500 świadków na zmartwychwstanie. Ale mamy tylko informację u Pawła, że "ukazał się 500 osobom jednocześnie". W jakiej formie się ukazał? To była postać materialna, duch, sam głos? Gdzie? Komu? Znalazł tych ludzi, czy tylko słyszał pogłoskę? A jak znalazł, to co mówili? A był tam wśród nich ktoś, komu się nie ukazał? Jeśli tak, to co ta osoba widziała?

Nic z tego nie wiemy, i przez to nie wiemy co naprawdę się stało Równie dobrze mógł usłyszeć w kościele opowieść, i wziąć to za dobrą monetę bez sprawdzania.

Jest taka książka, którą już kiedyś rekomendowałem: Leon Festinger - Gdy proroctwo zawodzi. Autor, który był psychologiem, wniknął w sektę ufologów i obserwował powstawanie nowej religii. Zauważył on ciekawy fenomen: niespełnienie się proroctw spowodowało, że "naoczni świadkowie" jeszcze silniej wierzyli w te proroctwa. Potem obserwowali, jak inni widząc ich wiarę również zaczynają wierzyć, i to dodatkowo wzmacniało ich przekonania - bo skoro dałem radę przekonać innych, to przecież musiało tak być, prawda?

Do tego różne wydarzenia życia codziennego interpretowali jako spełnianie się proroctw, a ich wspomnienia zmieniały się z czasem. Wczoraj mieli do nas przyjść aniołowie i nie przyszli? Hmm, może ten dzieciak co przyszedł to był anioł? Taaak, jak się bardziej zastanowię to miał nad głową coś takiego, jakby aureolę...  

Ludzie potrafili ryzykować wyśmianiem, utratą pracy, itd. - wszystko w imię religii, której powstawanie sami widzieli z bliska.