"Czy Biblia gryzie się z ewolucją".

[Konq]

Pytanie które się nasuwa po co Biblia określa narodziny np. Jabala czy jego brata Jubala. Jaki w tym jest symbolizm, jaki ukryty sens, jaka nieukazana bezpośrednio rzeczywistość? Jeśli jest napisane, że Jubal grał na cytrze, to ja czytam, że grał na cytrze, nie doszukuję się tutaj ukrytego sensu. Tak samo jak kiedy czytam, że apostoł Paweł szył namioty, to szył namioty, a nie doszukuję się ukrytych sensów tam, gdzie ich nie ma. Można się doszukiwać w jakim sensie był praojcem grających na cytrze, gdyż nie wydaje mi się, aby każdy Jego potomek był muzykiem. Natomiast ja kiedy mówię, że wydaje mi się, albo że wątpię, to nie oznacza, że musiało tak być jak twierdzę.

(20) Ada urodziła Jabala, który był praojcem mieszkających w namiotach i przy trzodach. (21) A imię brata jego było Jubal, który był praojcem wszystkich grających na cytrze i na flecie. (22) Również i Sylla urodziła Tubalkaina, który wykuwał wszelkie narzędzia z miedzi i żelaza. Siostrą Tubalkaina była Naama.

Ks. Rodzaju 4

Albo Księga Rodzaju piąty rozdział:

(1) To jest księga potomków Adama: Kiedy Bóg stworzył człowieka, na podobieństwo Boże uczynił go. (2) Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich oraz błogosławił im i nazwał ich ludźmi, gdy zostali stworzeni. (3) Adam żył sto trzydzieści lat i zrodził syna na podobieństwo swoje, na obraz swój, i nazwał go Set. (4) Po zrodzeniu Seta żył Adam osiemset lat i zrodził synów i córki. (5) Adam przeżył dziewięćset trzydzieści lat i umarł. (6) Set żył sto pięć lat i zrodził Enosza. (7) Po zrodzeniu Enosza żył Set osiemset siedem lat i zrodził synów i córki. (8) Set przeżył dziewięćset dwanaście lat i umarł. (9) Enosz żył dziewięćdziesiąt lat i zrodził Kenana. (10) Po zrodzeniu Kenana żył Enosz osiemset piętnaście lat i zrodził synów i córki.

Gdzie tutaj widzisz symbolizm? Widzicie tutaj z Mateuszem jakąś przypowieść, coś do interpretowania?

Myślę, że nawet Mateusz może mieć tu odmienne zdanie od mojego. Jak sam wspomniałeś należy tekst interpretować tak żeby on miał sens, a nie wybiegał w fantazję. Przede wszystkim Biblia ma umoralniać, więc opowieści w niej zamieszczone nie mają być dziwne, tylko nieść pouczający morał. Inaczej czy byłby sens, aby milczała ona w wielu zasadniczych sprawach, a opisywała szczegóły, które nie mają racjonalnego uzasadnienia.

Wytłumacz mi więc w jaki sposób nie tyle ktoś miałby być przodkiem wszystkich ludzi grających na cytrze, co kogokolwiek grającego na cytrze? To nie jest jakaś wartość wrodzona i nikt z marszu tego nie potrafi robić. Na pewno jednak, jeśli w narodzie jest utalentowany muzyk, to potrafi on przekazywać wiedzę o tej sztuce następnym pokoleniom i zwłaszcza jeśli ta wiedza jest zarezerwowana dla osób z własnego kręgu, to ludzie tak mogą uważać, że potomkowie jakiegoś narodu mają szczególny talent do jakiejś sztuki.

Mateusz więc ci to pięknie wytłumaczył, że gdyby tak naprawdę było, to te tysiąclecia życia nie wystarczyłyby na zaludnienie ziemi w tak krótkim czasie. Po pierwsze dlatego, że z tego tekstu wynika, że patriarchowie, a więc i wszyscy ludzie osiągali dojrzałość płciową nie wcześniej niż po stu latach. Potem trzeba czekać następne sto lat, żeby twój syn miał potomka, a do tego czasu jest ten darmozjad na twoim utrzymaniu. Pomijam tu, że ludzie wtedy, jak w każdym okresie mieli wypadki i ginęli, a to lew cię rozszarpał a to wąż ukąsił i sto lat wychowywania diabli wzięli W każdym razie długi wiek w takiej interpretacji to wcale nie zaleta. Dalej więc będziemy brnęli w taką interpretację?

Zasadniczo jednak Biblia nie jest stricte kroniką, bo według tradycji jest to przekaz ustny, więc autorzy potrzebowali prostego języka, którym przekażą zasadniczą treść i jednocześnie będzie ona łatwa do zapamiętania. Począwszy więc od Adama, a na Abrahamie skończywszy jest to po prostu próba wytłumaczenia skąd pochodzą poszczególne narody semickie, skąd wzięła się wrogość pomiędzy nim, jakie główne cechy były szczególnie widoczne w danym narodzie: umiłowanie do sztuki, wojowniczość itp. A przede wszystkim zaznaczenie tu, że wszystkie te ludy mają wspólne korzenie, zwłaszcza kulturowe, bo niektóre z tych mitów są obecne także w innych religiach bliskiego wschodu.

A opaski były złe?

Ciekawe stwierdzenie! Szkoda, że sam na nie nie potrafisz odpowiedzieć, co? Pytanie jednak: dlaczego odczuwali oni wstyd z tego powodu (pomijam, że dosłownie nie ma tam nic o wstydzie)? Dlaczego takiego wstydu nie odczuwają na przykład Indianie, żyjący w Ameryce południowej i zasadniczo my, począwszy od dziecka, musimy się tego wstydu uczyć?

Może nie tyle zastanawiało, co dowiedziałem się o znaczeniu hebrajskiego -el.
Chcesz mi powiedzieć, że prorok Daniel był Bogiem lub Jego emanacją?

W pewnym sensie był. I on i reszta proroków. Jednak nie o to dokładnie chodzi.
W religiach monoteistycznych w pewnym momencie dochodzi w pewnym momencie do takiej sytuacji, że jeden bóg nie może być patronem wszystkiego. Nie można być jednocześnie bogiem-ojcem i bogiem-matką, nie może być jednocześnie bóg miłości i bóg wojny, dlatego szuka się jakiegoś wyjścia z tej sytuacji. U Katolików są to Wszyscy Święci, którzy patronują różnym dziedzinom, chociaż bezpośrednim sprawcą cudów jest przecież tak Bóg. Tak samo w Hinduizmie, jak wcześniej wspomniałem także dąży się do monoteizmu twierdząc, że Bogowie są po prostu inkarnacją najwyższego Boga. Np. Kryszna ukazuje się ludziom pod różnymi postaciami, które są czczone niezależnie. Tak samo z aniołami. Jeśli Bóg zsyła Anioła to znaczy tylko, że ukazuje jeden ze swoich widocznych dla ludzi charakterów. A nie że okazuje swoje całe jestestwo.

Wiesz, że w tradycji Żydowskiej to nie Bóg stworzył Świat tylko Anioły. Anioł Samael, który utożsamiany jest z aniołem śmierci, stworzył np. cały świat materialny. W gruncie rzeczy Samael nie jest śmiercią samą w sobie, on jest tylko dostarczycielem wyroków. Kiedy Abraham chce ofiarować Izaaka ukazuje się więc jako anioł śmierci, ale z wyrokiem łaski. No i to samo z drabiną jakubową, gdzie Bóg stwierdza, że Jakub z nim osobiście walczył. Tego też nie można interpretować dosłownie. Mozna natomiast interpretować to symbolicznie, jak zresztą każdy czyn we śnie powinno się robić, że Jakub zmagał się z jednym z boskich charakterów i takie interpretowanie Boga sprawia, ze jest on naprawdę tak słaby, że może ulec nawet człowiekowi.

Czy ja wiem... .

(23) W owym czasie powstała niemała wrzawa z powodu drogi Pańskiej. (24) Albowiem pewien złotnik, imieniem Demetriusz, który wyrabiał srebrne świątynki Artemidy i zapewniał rzemieślnikom niemały zarobek, (25) zebrał ich oraz robotników podobnego rzemiosła i rzekł: Mężowie, wiecie, że z tego rzemiosła mamy nasz dobrobyt; (26) widzicie też i słyszycie, że ten Paweł nie tylko w Efezie, lecz nieomal w całej Azji namówił i zjednał sobie wiele ludzi, mówiąc, że nie są bogami ci, którzy są rękami zrobieni. (27) Zagraża nam tedy niebezpieczeństwo, że nie tylko nasz zawód pójdzie w poniewierkę, lecz również świątynia wielkiej bogini Artemidy będzie poczytana za nic, i że ta, którą czci cała Azja i świat cały, może być odarta z majestatu.

Dzieje Apostolskie 19

Wiesz zasadniczo to już wcześniej wspominał o tym Mateusz. Wcześni Chrześcijanie bardzo lubili porównywać nauki Jezusa do Platona, czy Arystotelesa, bo wiele jest w greckiej filozofii właśnie opisu świata jako tworu boga monoteistycznego. Większość ówczesnego świata to był jednak plebs i to od tych ludzi pochodziły daniny i ofiary i wytłumaczenie im na czym polega wizja Platona mijała się raczej z celem.

W każdym razie to ta jakbyś dziś Kościół Katolicki pokazywał tylko z punktu widzenia wiernych z kręgu Ojca Rydzyka.

Nie wspomniałeś.
Zapytałem o Twój pogląd na duszę nieśmiertelną i człowieka, bo ktoś mi kiedyś zadał pytanie kiedy Bóg miałby "dać" człowiekowi, który powstał na drodze ewolucji, ową duszę.
Jak chcesz możesz założyć nowy wątek, ale nie wiem czy jest na dłuższą metę sens.

Odpowiem krótko. Według Biblii każda dusza po śmierci wraca do Boga, to tyle. Interpretowanie tego w jakimkolwiek kierunku tylko gmatwa zrozumie treści reszty Biblii. Jeśli przyjmujemy, że Bóg może duszę zabić, bo Bóg jest wszechmocny, to dusza jest tak samo nieśmiertelna jak ciało, czyli nie jest.