A gdyby tak, drodzy, dodać do tego kontekst? Czy jakaś rozmowa, dyskusja, która odbyła się 2000 lat temu, przeniesiona na czas dzisiejszy może mieć to samo znaczenie?
Dodam tutaj fragment pewnego artykułu, na razie nie podaję całości:
"Kiedy już dotrzemy do czasów Jezusa to mamy do czynienia z dwoma mężczyznami, których prawdopodobnie znacie, dwóch szanownych rabinów: jeden o imieniu Szammai i drugi Hillel. Debata jaka miała miejsce w czasach Jezusa nasilała się tylko przez 400 lat od czasu, gdy Pan gromił przez Malachiasza zepsutych kapłanów tamtych dni.
Szammai nauczał, że użyte w prawie rozwodowym w Księdze Powtórzonego Prawa w rozdziale 24 słownictwo, czyli: „coś nieczystego w niej”, odnosiło się do prawa poślubienia dziewicy, które znajduje się dwa rozdziały wcześniej. W Księdze Powtórzonego Prawa 22:13-18 zapisano, że jeśli mężczyzna pojmie żonę, ‚wejdzie w nią” i okaże się, że ją nienawidzi, ponieważ w noc poślubną odkrył, że nie była dziewicą, jak twierdziła, może rozwieść się z nią, a nawet doprowadzić do jej ukamienowania, jeśli zechce wnieść oskarżenie.
Tak więc, rabbi Szamai nauczał, że „nieczystość” zapisana w Księdze Powtórzonego Prawa w prawie rozwodowym odnosiła się do dwóch rozdziałów wcześniej. Jeśli więc mężczyzna rozwiódł się z żoną wyjąwszy powód wszeteczeństwa (współżycia z innym mężczyzną) przed ślubem, to był bo niesprawiedliwy rozwód doprowadzający ją do cudzołóstwa jak zostałby sklasyfikowany jej następny związek małżeński. W przypadku zaś męża niesprawiedliwie rozwodzącego się i biorącego ponownie ślub – sklasyfikowane jako małżeństwo cudzołożne, zbudowane na niesprawiedliwym i niemoralnym gruncie.
Dominowało jednak nauczanie rabbi Hillela, który zmarł w roku 30 po Chrystusie, i który nauczał, że jeśli żona ugotowała niedobry posiłek, co urosło do miary „nieczystości” z Pwt 24, to mąż mógł się z nią rozwieść i zawrzeć ponowny związek małżeński na życzenie. Rabbi Akiva powiedział nawet, że jeśli mąż znajdzie inną kobietę piękniejszą od swej żony, której słabnąca uroda dojdzie do poziomu „jakiejś nieczystości’ to może się z nią rozwieść tylko dlatego, że chce piękniejszej żony.
Taki spór przyniesiono do Jezusa. Tak więc, gdy Jezus w Ewangelii Mateusza 5:31-32 powiedział to, co powiedział, mówił o prawie Hillela i Akiva, które obowiązywało w tamtym czasie:
„Powiedziano też: Ktokolwiek by opuścił żonę swoją, niech jej da list rozwodowy. A Ja wam powiadam (odnosząc się do Szammai i Pwt 24 w oryginalne), że każdy, kto opuszcza żonę swoją, wyjąwszy powód wszeteczeństwa, prowadzi ją do cudzołóstwa, a kto by opuszczoną poślubił, cudzołoży”.
Jezus mówi tu o pierwotnym znaczeniu tego, co Bóg zawarł w Pwt 24, potwierdzając nauczanie Rabiego Szamai, że odnosi się to do rozdział 22, zaledwie kilka wersów wcześniej, mówiąc o kobiecie, która twierdziła, że jest dziewicą, lecz okazało się, że już współżyła z kimś przed ślubem. W takim przypadku, powiedział Jezus, rozwód jest prawny, lecz wzięty z jakiejkolwiek innej przyczyny, będzie powodował, że następne relacje będą uznawane za cudzołóstwo, jak w przypadku niesprawiedliwego rozwodu.
Ponieważ prawo Hillela było wtedy TYM prawem ziemi, nie podobało się to kapłanom i przywódcom, więc naciskali dalej, pytając, dlaczego Bóg w ogóle dał prawo rozwodowe, skoro Jego zamiarem było to, aby mąż i żona spędzili razem całe życie, na co Jezus powiedział, że stało się tak w związku z zatwardziałością serc ludzkich.
Tak więc, wraz z tym, co powyżej, nawet w czasach Jezusa istotą było cudzołóstwo, wykorzystanie, zaniedbanie i porzucenie".
Jeszcze jeden fragment z innego artykułu:
"Mówią mu: Czemuż jednak Mojżesz nakazał dać list rozwodowy i odprawić? Rzecze im: Mojżesz pozwolił wam odprawiać swoje żony ze względu na zatwardziałość serc waszych, ale od początku tak nie było.
Jezus ukazał przyczynę rozwodu, którą było zatwardziałość serc. Jezus zmusił człowieka do tego, aby się przyjrzał swoim motywacjom wobec rozwodu. Jaka jest główna przyczyna tego, że chce się rozwieść. W czasach Jezusa, podobnie jak i współcześnie, wielu mężczyzn często rozwodziło się ze żonami po to, aby ożenić się ze swymi kochankami. Cudzołóstwo było złe, zatem Żydzi, aby uniknąć lub zakończyć afery z cudzołóstwem często rozwodzili się z żonami, aby ożenić się z „oczekującą niewiastą”. Jezus mówił, że Bóg zna ich serca i motywacje, i że wie o tym, że oni wykorzystują z prawo rozwodowe, aby zdobyć nowe żony. Mówił więc im, że jeśli poślubisz swoją kochankę, to nadal jesteś cudzołożnikiem, ponieważ żaden kawałek papieru nie może zakończyć cudzołóstwa. Byli cudzołożnikami jeszcze przed rozwodem a zatem rozwód nie kończył cudzołóstwa, a zamiast tego nowe małżeństwo było po prostu kontynuacją tego cudzołóstwa. Niestety wielu interpretatorów Biblii błędnie wyciągnęło wniosek, że wszelkie powtórne małżeństwo jest cudzołóstwem. Często uważają, że Jezus mówi: „Jeśli rozwiedziesz się ze swoją żoną i później spotkasz kogoś, kto cię pokocha, to nie możesz wziąć z nim ślubu, ponieważ było by to cudzołóstwo”. Nie! Jezus używał małżeństwa i cudzołóstwa w tym samym kontekście. Rozwód miał na celu ponowne małżeństwo. Moglibyśmy we właściwy sposób: „Powiadam wam, że każdy kto rozwodzi się ze swoją żoną, z wyjątkiem cudzołóstwa, po to, aby ożenić się z inną kobietą, popełnia cudzołóstwo”. Myślę, że to ma więcej sensu niż niektóre legalistyczne, niewrażliwe interpretacje, które uniemożliwiają rozwiedzionym ponowne związki".
Dodam tutaj fragment pewnego artykułu, na razie nie podaję całości:
"Kiedy już dotrzemy do czasów Jezusa to mamy do czynienia z dwoma mężczyznami, których prawdopodobnie znacie, dwóch szanownych rabinów: jeden o imieniu Szammai i drugi Hillel. Debata jaka miała miejsce w czasach Jezusa nasilała się tylko przez 400 lat od czasu, gdy Pan gromił przez Malachiasza zepsutych kapłanów tamtych dni.
Szammai nauczał, że użyte w prawie rozwodowym w Księdze Powtórzonego Prawa w rozdziale 24 słownictwo, czyli: „coś nieczystego w niej”, odnosiło się do prawa poślubienia dziewicy, które znajduje się dwa rozdziały wcześniej. W Księdze Powtórzonego Prawa 22:13-18 zapisano, że jeśli mężczyzna pojmie żonę, ‚wejdzie w nią” i okaże się, że ją nienawidzi, ponieważ w noc poślubną odkrył, że nie była dziewicą, jak twierdziła, może rozwieść się z nią, a nawet doprowadzić do jej ukamienowania, jeśli zechce wnieść oskarżenie.
Tak więc, rabbi Szamai nauczał, że „nieczystość” zapisana w Księdze Powtórzonego Prawa w prawie rozwodowym odnosiła się do dwóch rozdziałów wcześniej. Jeśli więc mężczyzna rozwiódł się z żoną wyjąwszy powód wszeteczeństwa (współżycia z innym mężczyzną) przed ślubem, to był bo niesprawiedliwy rozwód doprowadzający ją do cudzołóstwa jak zostałby sklasyfikowany jej następny związek małżeński. W przypadku zaś męża niesprawiedliwie rozwodzącego się i biorącego ponownie ślub – sklasyfikowane jako małżeństwo cudzołożne, zbudowane na niesprawiedliwym i niemoralnym gruncie.
Dominowało jednak nauczanie rabbi Hillela, który zmarł w roku 30 po Chrystusie, i który nauczał, że jeśli żona ugotowała niedobry posiłek, co urosło do miary „nieczystości” z Pwt 24, to mąż mógł się z nią rozwieść i zawrzeć ponowny związek małżeński na życzenie. Rabbi Akiva powiedział nawet, że jeśli mąż znajdzie inną kobietę piękniejszą od swej żony, której słabnąca uroda dojdzie do poziomu „jakiejś nieczystości’ to może się z nią rozwieść tylko dlatego, że chce piękniejszej żony.
Taki spór przyniesiono do Jezusa. Tak więc, gdy Jezus w Ewangelii Mateusza 5:31-32 powiedział to, co powiedział, mówił o prawie Hillela i Akiva, które obowiązywało w tamtym czasie:
„Powiedziano też: Ktokolwiek by opuścił żonę swoją, niech jej da list rozwodowy. A Ja wam powiadam (odnosząc się do Szammai i Pwt 24 w oryginalne), że każdy, kto opuszcza żonę swoją, wyjąwszy powód wszeteczeństwa, prowadzi ją do cudzołóstwa, a kto by opuszczoną poślubił, cudzołoży”.
Jezus mówi tu o pierwotnym znaczeniu tego, co Bóg zawarł w Pwt 24, potwierdzając nauczanie Rabiego Szamai, że odnosi się to do rozdział 22, zaledwie kilka wersów wcześniej, mówiąc o kobiecie, która twierdziła, że jest dziewicą, lecz okazało się, że już współżyła z kimś przed ślubem. W takim przypadku, powiedział Jezus, rozwód jest prawny, lecz wzięty z jakiejkolwiek innej przyczyny, będzie powodował, że następne relacje będą uznawane za cudzołóstwo, jak w przypadku niesprawiedliwego rozwodu.
Ponieważ prawo Hillela było wtedy TYM prawem ziemi, nie podobało się to kapłanom i przywódcom, więc naciskali dalej, pytając, dlaczego Bóg w ogóle dał prawo rozwodowe, skoro Jego zamiarem było to, aby mąż i żona spędzili razem całe życie, na co Jezus powiedział, że stało się tak w związku z zatwardziałością serc ludzkich.
Tak więc, wraz z tym, co powyżej, nawet w czasach Jezusa istotą było cudzołóstwo, wykorzystanie, zaniedbanie i porzucenie".
Jeszcze jeden fragment z innego artykułu:
"Mówią mu: Czemuż jednak Mojżesz nakazał dać list rozwodowy i odprawić? Rzecze im: Mojżesz pozwolił wam odprawiać swoje żony ze względu na zatwardziałość serc waszych, ale od początku tak nie było.
Jezus ukazał przyczynę rozwodu, którą było zatwardziałość serc. Jezus zmusił człowieka do tego, aby się przyjrzał swoim motywacjom wobec rozwodu. Jaka jest główna przyczyna tego, że chce się rozwieść. W czasach Jezusa, podobnie jak i współcześnie, wielu mężczyzn często rozwodziło się ze żonami po to, aby ożenić się ze swymi kochankami. Cudzołóstwo było złe, zatem Żydzi, aby uniknąć lub zakończyć afery z cudzołóstwem często rozwodzili się z żonami, aby ożenić się z „oczekującą niewiastą”. Jezus mówił, że Bóg zna ich serca i motywacje, i że wie o tym, że oni wykorzystują z prawo rozwodowe, aby zdobyć nowe żony. Mówił więc im, że jeśli poślubisz swoją kochankę, to nadal jesteś cudzołożnikiem, ponieważ żaden kawałek papieru nie może zakończyć cudzołóstwa. Byli cudzołożnikami jeszcze przed rozwodem a zatem rozwód nie kończył cudzołóstwa, a zamiast tego nowe małżeństwo było po prostu kontynuacją tego cudzołóstwa. Niestety wielu interpretatorów Biblii błędnie wyciągnęło wniosek, że wszelkie powtórne małżeństwo jest cudzołóstwem. Często uważają, że Jezus mówi: „Jeśli rozwiedziesz się ze swoją żoną i później spotkasz kogoś, kto cię pokocha, to nie możesz wziąć z nim ślubu, ponieważ było by to cudzołóstwo”. Nie! Jezus używał małżeństwa i cudzołóstwa w tym samym kontekście. Rozwód miał na celu ponowne małżeństwo. Moglibyśmy we właściwy sposób: „Powiadam wam, że każdy kto rozwodzi się ze swoją żoną, z wyjątkiem cudzołóstwa, po to, aby ożenić się z inną kobietą, popełnia cudzołóstwo”. Myślę, że to ma więcej sensu niż niektóre legalistyczne, niewrażliwe interpretacje, które uniemożliwiają rozwiedzionym ponowne związki".