@Eliahu
„Pytanie: co to znaczy "święć się imię twoje", zakładając, że "święty" oznacza to samo co u Izajasza, czyli 'odłączony' a 'powszedni' tłumaczy się na 'bezcześci'.”
Tłumaczenie Eliahu jest bardzo sensowne. Uświęcanie imienia Bożego można więc rozumieć, że jest oddzielone/odłączone/wyodrębnione dla Boga najwyższego. Odłączone od zwykłych powszednich/niegodnych zastosowań.
Nie wyklucza to jednak wymawiania imienia Bożego z szacunkiem do informowania, nauczania, wychwalania, sławienie Boga. Nie wyklucza też używania w modlitwach. Wręcz przeciwnie. Częstość używania imienia Bożego w takich sytuacjach opisanych w Biblii bardziej zachęca do używania niż zniechęca.
Prawie 7 tys zapisanych w Biblii takich przypadków użycia imienia Bożego to opis sytuacji gdy było ono uświęcane. Również wymawiane.
Przeciwieństwem takich zastosowań jest bezczeszczenie. Począwszy od kłamliwych przysiąg po używanie w jako zamiennik dla przekleństw albo w sytuacji jakichś skrajnych emocji.
@Mateusz
„To nie są zarzuty z mojej strony. Osobiście mam kompletnie w nosie w co tam sobie wierzysz. Nic mi do tego. Po prostu chcę, żebyś zobaczył, dlaczego ja i inni piszemy o błędnych przewidywaniach ŚJ.”
Wierzę w to co jest w Biblii. To jest mój punkt odniesienia. Na całą resztę mam sporą poprawkę
zresztą, nie wszystko jest naprawdę ważne.
Uważam, że najważniejsze w życiu chrześcijanina jest to co wiąże się z odpowiednim podejściem do osoby Boga obejmujące też uświęcanie Jego imienia i działaniami na rzecz Królestwa. Reszta to kosmetyka.
Pierwszego artykułu z roku 1969 który zalinkowałeś nie znałem. Rzeczywiście za daleko wysunięte wnioski. Przegięte.
Drugi z zalinkowanych (z roku 1970) znam i jak sam powiedziałeś był z tych ‚osłabiających oczekiwania’, wyjaśniających.
Z rozmów ze świadkami, którzy to pamiętają wiem, że sporo przed tym jak nadszedł rok 1975 było to już wszystko dokładnie wyprostowane. Choć rzeczywiście sporo osób uczepiła się wersji, która im pasowała i odeszło.
O mylnych oczekiwaniach dotyczących końca pisali ŚJ np tu:
https://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/201...ońca&p=par
Pół wieku temu nie było mnie jeszcze w planach więc nie wiem jak bym zareagował w tej sytuacji. Może bym puścił focha, choć wydaje mi się, że raczej podszedłby do tego jak Piotr i reszta i uznał, że nie ma dla tego sensownej alternatywy. (Jana 6:68). A może bym nie zwrócił na to wcale uwagi. Na 100% trudno po takim czasie powiedzieć.
Wracając do tematu wątku to uważam, że wypowiedzi w których użyte jest imię Boże ma lepszy, konkretniejszy wydźwięk.
„Bo tak powiedział Jehowa, Stwórca niebios, On, prawdziwy Bóg, Ten, który ukształtował ziemię i który ją uczynił, który ją mocno ugruntował, który nie stworzył jej po prostu na nic, który ukształtował ją po to, żeby była zamieszkana: Jam jest Jehowa i nie ma nikogo innego. Nie mówiłem w ukryciu, w ciemnym miejscu ziemi; nie powiedziałem też do potomstwa Jakuba: ‚Szukajcie mnie po prostu na nic’. Jam jest Jehowa — mówię to, co prawe, oznajmiam to, co prostolinijne.
Zbierzcie się i przyjdźcie. Zejdźcie się razem, wy, którzyście ocaleli z narodów. Niczego nie poznali ci, którzy noszą drewno swego rzeźbionego wizerunku, ani modlący się do boga, który nie może wybawić.
Przedstawcie swą sprawę i swój wywód. Owszem, niech się wspólnie naradzą. Kto sprawił, że słyszano o tym od dawien dawna? Kto oznajmia o tym od owego czasu? Czyż nie ja, Jehowa, poza którym nie ma innego Boga — Bóg prawy i Wybawca, a oprócz mnie nie ma innego?
Nawróćcie się do mnie i bądźcie wybawieni, wy wszyscy na krańcach ziemi; bo ja jestem Bogiem i nie ma nikogo innego.”
Izajasz 45:18-22
„Pytanie: co to znaczy "święć się imię twoje", zakładając, że "święty" oznacza to samo co u Izajasza, czyli 'odłączony' a 'powszedni' tłumaczy się na 'bezcześci'.”
Tłumaczenie Eliahu jest bardzo sensowne. Uświęcanie imienia Bożego można więc rozumieć, że jest oddzielone/odłączone/wyodrębnione dla Boga najwyższego. Odłączone od zwykłych powszednich/niegodnych zastosowań.
Nie wyklucza to jednak wymawiania imienia Bożego z szacunkiem do informowania, nauczania, wychwalania, sławienie Boga. Nie wyklucza też używania w modlitwach. Wręcz przeciwnie. Częstość używania imienia Bożego w takich sytuacjach opisanych w Biblii bardziej zachęca do używania niż zniechęca.
Prawie 7 tys zapisanych w Biblii takich przypadków użycia imienia Bożego to opis sytuacji gdy było ono uświęcane. Również wymawiane.
Przeciwieństwem takich zastosowań jest bezczeszczenie. Począwszy od kłamliwych przysiąg po używanie w jako zamiennik dla przekleństw albo w sytuacji jakichś skrajnych emocji.
@Mateusz
„To nie są zarzuty z mojej strony. Osobiście mam kompletnie w nosie w co tam sobie wierzysz. Nic mi do tego. Po prostu chcę, żebyś zobaczył, dlaczego ja i inni piszemy o błędnych przewidywaniach ŚJ.”
Wierzę w to co jest w Biblii. To jest mój punkt odniesienia. Na całą resztę mam sporą poprawkę
zresztą, nie wszystko jest naprawdę ważne. Uważam, że najważniejsze w życiu chrześcijanina jest to co wiąże się z odpowiednim podejściem do osoby Boga obejmujące też uświęcanie Jego imienia i działaniami na rzecz Królestwa. Reszta to kosmetyka.
Pierwszego artykułu z roku 1969 który zalinkowałeś nie znałem. Rzeczywiście za daleko wysunięte wnioski. Przegięte.
Drugi z zalinkowanych (z roku 1970) znam i jak sam powiedziałeś był z tych ‚osłabiających oczekiwania’, wyjaśniających.
Z rozmów ze świadkami, którzy to pamiętają wiem, że sporo przed tym jak nadszedł rok 1975 było to już wszystko dokładnie wyprostowane. Choć rzeczywiście sporo osób uczepiła się wersji, która im pasowała i odeszło.
O mylnych oczekiwaniach dotyczących końca pisali ŚJ np tu:
https://wol.jw.org/pl/wol/d/r12/lp-p/201...ońca&p=par
Pół wieku temu nie było mnie jeszcze w planach więc nie wiem jak bym zareagował w tej sytuacji. Może bym puścił focha, choć wydaje mi się, że raczej podszedłby do tego jak Piotr i reszta i uznał, że nie ma dla tego sensownej alternatywy. (Jana 6:68). A może bym nie zwrócił na to wcale uwagi. Na 100% trudno po takim czasie powiedzieć.
Wracając do tematu wątku to uważam, że wypowiedzi w których użyte jest imię Boże ma lepszy, konkretniejszy wydźwięk.
„Bo tak powiedział Jehowa, Stwórca niebios, On, prawdziwy Bóg, Ten, który ukształtował ziemię i który ją uczynił, który ją mocno ugruntował, który nie stworzył jej po prostu na nic, który ukształtował ją po to, żeby była zamieszkana: Jam jest Jehowa i nie ma nikogo innego. Nie mówiłem w ukryciu, w ciemnym miejscu ziemi; nie powiedziałem też do potomstwa Jakuba: ‚Szukajcie mnie po prostu na nic’. Jam jest Jehowa — mówię to, co prawe, oznajmiam to, co prostolinijne.
Zbierzcie się i przyjdźcie. Zejdźcie się razem, wy, którzyście ocaleli z narodów. Niczego nie poznali ci, którzy noszą drewno swego rzeźbionego wizerunku, ani modlący się do boga, który nie może wybawić.
Przedstawcie swą sprawę i swój wywód. Owszem, niech się wspólnie naradzą. Kto sprawił, że słyszano o tym od dawien dawna? Kto oznajmia o tym od owego czasu? Czyż nie ja, Jehowa, poza którym nie ma innego Boga — Bóg prawy i Wybawca, a oprócz mnie nie ma innego?
Nawróćcie się do mnie i bądźcie wybawieni, wy wszyscy na krańcach ziemi; bo ja jestem Bogiem i nie ma nikogo innego.”
Izajasz 45:18-22