Jak wybacza Bóg? Jak powinien wybaczać człowiek?

[Młodszy brat Szefa]

Ale to co napisałem powyżej to taka mała dygresja. Męczy mnie taka myśl co zrobić w sytuacji, kiedy ktoś grzeszy przeciwko mnie lub kiedy ja grzeszę przeciwko komuś. Postaram się tego nie rozwlekać - czy karać bliźniego przed wybaczaniem... wydaje mi się to śmieszne, ale odpowiedź, która mi się nasuwa nie jest taka oczywista. Z jednej strony są głosy - "nie, no jak, przecież nie wolno potępiać, trzeba odpuszczać", z drugiej zaś strony z podejścia praktycznego wiadomo, że zamiatanie problemów pod dywan rodzi waśnie i spory. Kiedyś już poruszyłem podobny temat, jednak jeszcze nie wszystko mam poukładane w głowie. W moim wieku ma się jakoś wyryte wzorce zachowań, ale podchodząc do słów Jezusa widzę, że czasami Jego słowa do mnie nie trafiają. Tak jakby nie było tam przewidzianych pewnych sytuacji. Załóżmy np. że ktoś się z Ciebie naśmiewa, bo masz krzywy nos. Ale przeprasza Cię za każdym razem za to co zrobił. Czy wtedy za każdym razem będziesz wymierzał mu karę (to wydaje się już na początku śmieszne), czy wybaczysz i powiesz, że nie było sprawy? No dobrze, sprawy nie było, ale często bywa tak, że słowa bardziej ranią niż miecz i co wtedy? Ty jesteś poraniony, a ktoś się nabija z Ciebie, że znalazł frajera.

Sorry, ale coś mi tu nie gra. Po pierwsze, co dla Ciebie oznacza "karanie"? Danie komuś w mordę? Zgłoszenie na policję? Pogniewanie się czy co? Po drugie, wybaczanie NIE oznacza zamiatania pod dywan czy udawania, że nic się nie stało.

Dla mnie karanie i zamiatanie pod dywan nie są uzupełniającymi się przeciwieństwami - pomiędzy nimi są jeszcze inne opcje.