@konq
Masz rację, że nauczanie Jezusa Rzymianom nie zagrażało. Powiedziałabym nawet, że wprost przeciwnie.
Ale nie było tak, jeśli chodzi o dostojników żydowskich.
Jezus zdobywał coraz to więcej zwolenników. Ludzie, który byli pod wpływem Jezusa kwestionowali wiele nauk przywódców żydowskich. Do tego dochodziła idea królestwa.
Dostojnicy żydowscy upatrywali w nim niebezpieczeństwo dla swojego dostatniego życia i piastowanych urzędów. Jezus często był kontra do ich sposobu życia, mówił o jakimś królestwie - nie wiadomo do jakich jeszcze wniosków mógłby dojść. Liczebność popleczników Jezusa rosła. Żydzi obawiali się, iż istnienie i rozwijanie się takiego stanu rzeczy doprowadzi do buntu, a to spowodowałoby represje i większą kontrolę ze strony Rzymian, co wiązałoby się przynajmniej z utratą ich stanowisk i wygodnego życia.
Szybko doszli do takich wniosków, a następnie do kolejnego, iż jak najszybciej należy to zatrzymać. Widzieli taki stan jako coś, co potencjalnie im zagraża i jak najszybciej należy to zażegnać.
Nie mieli jednak wystarczającego dowodu, aby Rzymianie skazali Jezusa na śmierć (wg żydowskiego prawa nie można było tego zrobić).
Rzymianie nie rozumieli mentalności Żydów, dlatego brali pod uwagę sposób rozumowania denuncjatorów, jako tych, którzy wcześniej mogli rozpoznawać lub bodaj podejrzewać sytuację zagrożenia (bunt).
Piłat mógł też tego nie widzieć w świetle prawa rzymskiego, jednak na wszelki wypadek nie lekceważył doniesień.
Dostojnicy żydowscy celowo czyhali na coś, co mogłoby wg prawa rzymskiego być wystarczającym powodem orzeczenia przez Rzymian takiego wyroku.
W końcu, po 6 procesach (przed Annaszem, Kajfaszem, Sanhedrynem, Piłatem, Herodem i znów Piłatem), Piłat wydał wyrok śmierci.
Powodem była odpowiedź Jezusa na pytanie, czy jest królem żydowskim. Odpowiedział twierdząco.
Pomimo niepewności Piłata co do jednoznaczności wypowiedzi jako zagrażającej cesarstwu, Piłat podjął decyzję o karze śmierci. Zwrócenie się bowiem dostojników żydowskich do niego było bardzo sprytnym posunięciem, gdyż gdyby jednak wybuchł jakiś bunt, dostojnicy żydowscy wskazaliby na Piłata, jako na tego, którego wcześniej uprzedzili, a on to zlekceważył. Oni byliby bezpieczni.
Informacje o prawie rzymskim:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Digesta_Justyniana
Informacje szczegółowe:
https://droitromain.univ-grenoble-alpes...._Scott.htm
XLVIII, 4, 1
XLVIII, 4, 11
@mateusz
"Powiedzmy, że to nie Rzymianie dali rozkaz przeniesienia ciała. Zrobił to arcykapłan [...] Czemu to nie zadziała?"
Ponieważ w sytuacji, gdy coraz bardziej wzrastała liczba tych, których przekonało zmartwychwstanie, po prostu arcykapłan obaliłby je, pokazując ciało.
Ale on go nie miał.
Masz rację, że nauczanie Jezusa Rzymianom nie zagrażało. Powiedziałabym nawet, że wprost przeciwnie.
Ale nie było tak, jeśli chodzi o dostojników żydowskich.
Jezus zdobywał coraz to więcej zwolenników. Ludzie, który byli pod wpływem Jezusa kwestionowali wiele nauk przywódców żydowskich. Do tego dochodziła idea królestwa.
Dostojnicy żydowscy upatrywali w nim niebezpieczeństwo dla swojego dostatniego życia i piastowanych urzędów. Jezus często był kontra do ich sposobu życia, mówił o jakimś królestwie - nie wiadomo do jakich jeszcze wniosków mógłby dojść. Liczebność popleczników Jezusa rosła. Żydzi obawiali się, iż istnienie i rozwijanie się takiego stanu rzeczy doprowadzi do buntu, a to spowodowałoby represje i większą kontrolę ze strony Rzymian, co wiązałoby się przynajmniej z utratą ich stanowisk i wygodnego życia.
Szybko doszli do takich wniosków, a następnie do kolejnego, iż jak najszybciej należy to zatrzymać. Widzieli taki stan jako coś, co potencjalnie im zagraża i jak najszybciej należy to zażegnać.
Nie mieli jednak wystarczającego dowodu, aby Rzymianie skazali Jezusa na śmierć (wg żydowskiego prawa nie można było tego zrobić).
Rzymianie nie rozumieli mentalności Żydów, dlatego brali pod uwagę sposób rozumowania denuncjatorów, jako tych, którzy wcześniej mogli rozpoznawać lub bodaj podejrzewać sytuację zagrożenia (bunt).
Piłat mógł też tego nie widzieć w świetle prawa rzymskiego, jednak na wszelki wypadek nie lekceważył doniesień.
Dostojnicy żydowscy celowo czyhali na coś, co mogłoby wg prawa rzymskiego być wystarczającym powodem orzeczenia przez Rzymian takiego wyroku.
W końcu, po 6 procesach (przed Annaszem, Kajfaszem, Sanhedrynem, Piłatem, Herodem i znów Piłatem), Piłat wydał wyrok śmierci.
Powodem była odpowiedź Jezusa na pytanie, czy jest królem żydowskim. Odpowiedział twierdząco.
Pomimo niepewności Piłata co do jednoznaczności wypowiedzi jako zagrażającej cesarstwu, Piłat podjął decyzję o karze śmierci. Zwrócenie się bowiem dostojników żydowskich do niego było bardzo sprytnym posunięciem, gdyż gdyby jednak wybuchł jakiś bunt, dostojnicy żydowscy wskazaliby na Piłata, jako na tego, którego wcześniej uprzedzili, a on to zlekceważył. Oni byliby bezpieczni.
Informacje o prawie rzymskim:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Digesta_Justyniana
Informacje szczegółowe:
https://droitromain.univ-grenoble-alpes...._Scott.htm
XLVIII, 4, 1
XLVIII, 4, 11
@mateusz
"Powiedzmy, że to nie Rzymianie dali rozkaz przeniesienia ciała. Zrobił to arcykapłan [...] Czemu to nie zadziała?"
Ponieważ w sytuacji, gdy coraz bardziej wzrastała liczba tych, których przekonało zmartwychwstanie, po prostu arcykapłan obaliłby je, pokazując ciało.
Ale on go nie miał.